Van den aflaet Iesu Christi

[fol. Cccir]

VI. Capittel.

Meer eert hy den Medecijn-meester Christum die daer ghelooft, dan lochent, dat hy hier waerlijck de zielen geneest, ende die desen Aflaet niet en ghelooft geraeckt lichtelijck, maer diese gelooft geensins in een valsch ghenoeghen.

HEBRON.

Laet ons dan weder komen aen de sake. Valsch is alle opinie die daer streckt tot oneere Christi, ende tot beletsel vander Menschen Salicheyt. Hattus. Dat is recht gheseyt. Hebron. Alle die daer gevoelt saken daer door de Menschen die genade Christi wanen niet te behoeven: die ghevoelen 'tgeen daer streckt tot minderinghe van de eere Christi ende tot hinderinge van der Menschen Salicheyt. Dit doet u opinie, makende dat die crancken sich ghesont wanen/ de ghesonden behoeven den Medecijn-meester niet. Soo schijnen zy Christum niet te behoeven, soecken hem niet en blijven in heure kranckheyt ende verderf. Hattus. Die lastert desen Medecijn, die daer lochent dat hy hier noyt yemant ter werelt volkomelijck en heeft genesen naerder waerheyt, maer alleenlijck naden waen. Dit hout u opinie. Dese maeckt dat de krancken niet en soecken ghenesinge aen Christum, den waren Medecijn-meester, maer tot Lapsalvers heur ghelt verquisten ende ware genesinge ontberen. So eert uwe opinie Christum niet, ende hout den krancken in heure kranckheyt. Maer die daer gelooven dat door dese Medecijn-meeste der ⁺ krancken wonden waerachtelijck worden genesen, lopen begeerlijc tot hem, eeren hem waerdelijck, werden waerlijck (niet waenlijck) genesen, ende houden dat Jesus is dese beloofde Christus, 'twelck die van uwer opinien zijn lochenen, ende den Joden verstijven in haren ongelove: te weten dat Jesus niet en is die Christus belooft by Isaiam, als die noyt yemandt hier waerachtelijck van zijne sonden met zijne wonden en heeft ghenesen: maer datter noch een christus sal komen die sulcks sal doen. Siet hoe u opinie Chtistum Iesum eerdt, ende den menschen tot hem aenwijst. Hebron. Al die daer met u gelooft dat hy Gode hier volkomelijck mach gehoorsamen: die macht sich eer hy't is, laten duncken te wesen, ende in verwaentheydt bederven, maer niet die dat niet en gelooft. Hattus. Niemant mach wanen te wesen, tgheen hy noch gelooft te sullen worden. Want wat men noch wil worden, weetmen datmen noch niet en is. Dus is gheen ghevaerlijckheyt altoos by den genen die dit ghelooven: maer groot is die, Ja seker bederf by die dit niet en gelooven, so lange sulcks geduert, want watmen onmoghelijck acht, daer en staetmen niet nae: ende waermen niet na en staet, dat en wordt of verkrijchtmen niet. Siet soo is in uwe opinie een seker bederven, ende in mijn ghevoelen een seker veylicheyt teghens het verderflijck verwanen ghelegen.

+ Isa. 33.5.