Punt- en kleine mengeldichten

XXXVII.

Crispyn was ziek, en sprak zyn vrouwke lief dus aen:

‘Kato, gy ziet het wel, het is met my gedaen:
‘Belóof me dan nog eens, en dat ge uw wóord zult houe'n,
‘Gy zyt nog jong, van nooit met Jan Kollyn te trouwen:
‘Ik wéet te wel dat gy 't met hem niet vinden zoudt,

‘En dat hy slegt met u zou léven.

Zy antwóodt hem: ach lief! wées daerom niet benauwd;
Ik heb reeds lang myn wóord aen Simon Tap gegéven.