Punt- en kleine mengeldichten

XXXVI.
Hier rust

Een man vol iever die de amérikaensche kust
En diepe woesteny bewoonde veertig jaren,
Niet om zich magt van goud en zilver te verga'ren,
Maer een wyd béter schat, die nimmer zal vergaen.

[p. 141]

 

Hy zogt in bosschen op den wilden Indiaen,

 

En leerde hem als mensch naer 't Évangélie léven.

 

Hy hóopte lang vergéefs de martelaren kroon.

 

God héeft hem eindelyk een eeuwigdurend loon

 

Naby Xavérius in 't paradys gegéven.