Punt- en kleine mengeldichten

XXXII.

Monconi dóor zyn fransche en néderduitsche versen

Befaemd alom eene uer in 't rond,

Ligt ergens in een hoek van dées gewyden grond;

Hy had twee beenen als twee kersen,

Zelfs toen hy jong was en gezond,

En woeg, wanneer hy stierf, nog zes en tachtig pond.

Nu kent gy zyn geheele waerde:

Wensch dat ze ligt hem zy déze aerde;

Zy schaffe hem de rust die hy te zelden vond:
En bid, aleer ge gaet, dat God hem wil' vergéven.
Al wat hy héeft misdaen, al wat hy héeft misschréven.