Punt- en kleine mengeldichten

CCCLXXXII.
Eenen huisvader spréekt.
1811.

Al staen myn zonen nog in 't veld,

Al zyn de lasten zwaer, al groeyen ze alle dagen,

Ver van my af dat ik zou klagen,

Nu wet, gezag en troon zoo bloeyend zyn hersteld;
Nu elk zyn vorst en God mag dienen ongekweld!

Albert, wat waren het vóor tyden,

Als 't ongeloof van schaemte en vrees en eer ontbloot,

Dorst al wat magtig is en groot,

En al wat heilig is, bestryden!

Stel u nog eenmael vóor Europa's grouwzaem lot,

Toen zinnelooze démokraten,

Marat en Robespierre op bloed'ge rompen zaten

Al blasphémérend, of met spot

Beléden: ja, daer is een God!