Punt- en kleine mengeldichten

CCXXXII.
Eenen ouden man spréekt.

Myn lévensuren zyn vóorby;

Ik moet in stof en asch gaen rusten:

Vaert wel, vóor eeuwig wel, gy nietige aerdsche lusten,

Gy zyt geen lokaes meer vóor my;

'k Liet my te vaek dóor u bedriegen;

Thans wil ik met myn hóop en wenschen hooger vliegen