Punt- en kleine mengeldichten

[p. 17]

LII.

[D]en dikken Fabius, die magtig goed bezat,
[Sti]erf eindelyk. Wie zal zyn erfgenaem nu wézen?

Het testament wordt af-gelézen:

Ik laet aen Titius myn huizen in de stad;

En Titius begint te weenen.

[I]k laet hem al myn goed en hoeven op Terleenen;

En Titius al meer aen 't weenen.

Ik laet hem myn kasteel en hof te Béverwyk;

En Titius weent jammerlyk.

Myn renten, liggend geld, myn meubels, schilderyen;

En Titius al meer aen 't schreyen:

Zyn tranen bersten uit. Maer stil!

Men opent thans een codicil;

Daer zal misschien wat agter schuilen.

Is al vóor Cajus nu, vóor Titius geen duit.

Hier mé was al zyn droefheid uit.

't Is Cajus beurt nu om te huilen.