Liederen. Deel 1

Liederen van huisvlijt

[p. 91]

In de kamer.
Voor Els en Koentje.

Naast de jonge moeder is het kleine
Kindje en het slaapt nu in de reine
Sfeer van lichtlijk-amber moesselien,
Waardoorheen gij nauwelijks kunt zien;
Kindje ligt daar in een schoonheidsdal,
Kindje ligt daar in een wit Heelal
Van donzen dekentjes en kussens puur,
Kindje ligt daar in het morgen-uur
Zijn's levens, als een nieuw ontdekte bloem;
Uit de jonge moeder kwam die roem -
En zij zelve ligt in zaligheid
Tot de gouden stilte heengespreid,
En zij lacht maar, alles in haar lacht,
Want zij heeft een wonder voortgebracht,
Een jong menschje is in haar ontstaan,
Een jong kindje is uit haar gegaan,
En het ligt daar, heldertjes gemaakt
In een hemelsch bedje, wit gedaakt,
In zijn lede-kantje fijn gelust, -

[p. 92]

 

Het zes-dagig kindje ligt gerust,

 

En het houdt met beide handjes vast

 

Zijn jong leven dat het heeft getast,

 

En er komen van zijn lippen uit

 

Kleine krakelingen van geluid,

 

En het rekt zich, geeft een hooge schreeuw,

 

Wil dan boven uit de wolken sneeuw

 

Van zijn witte bedje naar het licht,

 

En het roept met rimpelend gezicht

 

Dat het honger heeft en Een na Een

 

Komen teere handen, brengen heen

 

Zeer behoedzaam, kindje's kleine vracht,

 

Naar het wereldje, waar moeder wacht,

 

En met oogen iets tot kindje zegt; -

 

Kindje voelt zich worden aangelegd

 

Aan iets teeders, zachts, iets als satijn,

 

En het bijt daarin en doet het pijn, -

 

Maar niet spreekt de moeder, en zeer stil

 

Buigt zij tot het kindje, want zij wil

 

Dat het kindje bij haar borst verblijv',

 

Dat het ete, neme' van haar lijf,

 

Voedsel voor den honger, dien het heeft,

 

En de moeder voelt, hoe zich begeeft

 

Uit haar, drop na drop - en over-vloeit

 

Tot het kind, dat aan haar lichaam groeit,

 

Tot het kindje, dat voor haar bereidt,

 

Pijnen en de hoogste zaligheid.