Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
Stemme: Van d'Engelsche Klocke-Dans.WEent droeve oogen,
Nu ghy bedrogen
Bent, laes: van de geen, die u swoer een vaste Bruydt.
Te zijn totte pijn,
Haer vervoeren sou door t'sterven,
Dat, helaes: geen Harder sou verwerven,
Jonst of vrientschap van minne:
Als ick Phillis alleen, ick wast en anders gheen,
die geanckert lach in haer sinnen.
2 Ach: lichtelijck segghen
Van u, valsche Vrouw, die so licht als de wind
U Minne gaet legghen,
Van mijn op een aer, ach: schaemt gy u niet Lerindt
Voor 't gheclap, en 'tgesnap
't Gheen elck van u sal praten,
So haest sy mercken dat ghy mijn hebt verlaten?
De Harders sullen u mijden
In 'tgeselschap van haer, so haest als sy worden gewaer,
Dat de doot ick om u moet lyden.
Fy u Lerinde:
Fy vals en ontrou: om 't geen ghy aen mijn deedt,
Hier staet de Linde:
Siet dit is de boom, daer ghy tot trou in sneedt
U naem, ach: ick schaem
Mijn van u groot' ontrouwe,
Die ghy swoert met eeden vast te houwen,
Dat ghy u minnaer noyt soudt verlaten:
Maer nu rock gy mijn Min, gantschelijck weer uyt u sin,
En gaet u trouwe Phillis haten.
3 Al u grusaemheyden
Vergeef ick u, hoe wel sy sijn soo groot,
Noot is 't ick scheyde:
Vaert wel dan Goddin, ach: ick voel de koude doot
Door mijn leen kruypen heen,
Die minnaers sullen beklagen,
Met betraende wanghen heele daghen,
En bewandelen vaeck de wegen
Waer mijn Tombe sal staen, met dit graf-schrift daer aen:
Dees die hier leyt gheleghen
4 Die sturf om de minne
Van sijn Harderinne, sijn alderschoonste Son:
Die hy niet kon verwinne
Door bidden of gesmeeck, dat, laes: haer hart kon
Sijn beweeght, en ontleeght,
Om de afkeer uyt haer sinnen
Te doen gaen: maer wreeder noch van binnen
Wiert hert hert van dees vrouw:
Die noyt sucht uyt en smeet, om de doot die sy hem deet,
Maer haer verheughde, in plaets'van rouw.
|
|