Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 38]

Liedt,

Stemme: Als begint.

GRusele Nymphje sat
Op de hooghe berghen neer,
En vrundelijck aen Gode badt
Dat sy haer lief, haer Daphnes weer
Mocht sien in sulcken schijn:
Ghelijck hy voormaels placht te sijn.

2 De snelle Wind sy badt,

Dat hy haer suchjens groot
Sou draghen, en haer traentjens nat
Aen Daphnes, en haer groote noot
Hem gheven te verstaen,
Aes: met wat kommer sy sat belaen.

3 Soeckt Winden over al

Al klagehend' over 't veld,
Tot datmen hem weer vinden asal,
En hem, al suchtende, van vertelt
U bootschap schreyend uyt,
Wat dat u komst by hem beduyt.

4 Op dees manier begint

Hem te vermanen dan,
Hoe dat ick door mijn klacht, u Wind:
Verwonnen hebb', so dat ghy aennam
Te rusten nimmermeer,
Voor hy verstaen hadt mijn hartseer.

5 En of ick yets vergat

In woorden, die mijn tongh
Besloten hilden, wou ick dat
Ghy van nu terstont aenvongh,
En te vereinnen, siet,
Om na te bootsen mijn swaer verdriet.

6 Op, spoedigh: Windend liet

Ras voort, en haestigh keert
Weerom ter plaets waer ghy my liet:
Na dat ghy hebt van hem begheert
Dees bee, als dat hy moet
U strax na-volghen metter spoet.

7 Want, laes: niet eer en sal

Dijn hartsen sijn gherust,
Noch oock mijn tongh van klaghen al
Op houden sal, voor dat gheblust
Mijn brand wort van sijn mond:
Waer door Grusella weer wort ghesont.