Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

Herder-Liet, door vluchtingh sijns Beminde.

Stem: Ach Moorderesse: Straffe Harderinne, &c.

ACh Harderinne:
Soete lieve Maeght,
Vlucht soo schuwelijck niet in't wout,
Gunt doch weer-Minne
Indien 't u behaeght,
Is 't gevoelen nu gantsch verkout?
Ghy komt u Harder aen,
Te deerelijck verslaen,
Beswaert hem met veel doots pynen:
Is u hartje soo verhart,
Dat ghy vreught neemt mijn smart?
Want ick troosteloos moet verdwijnen.

2 Stilt doch u vluchten,

Stilt doch u gangh,
Siet hoe dat ick aemtochtigh hijgh,
Siet op mijn suchten,
Die mijn maken bangh,
Want ghy voert eenen wreeden krijgh:
Di es ick nu roep de doot,
In dit lijden groot,

[p. 36]

 

Dat hy mijn mijn leven endet:

 

Want u strafheyd gheeft een loon,

 

Dat ick sterve duysend doon,

 

Ach: ghy u te afkeeringh wendet,

 

3 Wat sal't u baten,

 

Als ghy dit lijf

 

Stadigh beult hoe langhs en meer:

 

Of streckt het praten

 

Tot een tijt-verdrijf?

 

Sal 't niet nemen eens een keer?

 

Hoe kan u wesen soet,

 

Een bitterlijcke groet

 

Doch aen u Hardertjen gheven?

 

Die u dient in ware deught,

 

En schept alleen sijn gheneught,

 

In u welbevalligh leven.

 

4 Ach groene boomen:

 

Vraeght kennis van

 

Al 'tgheen dat hier nu is gheschiet,

 

Beeckjens en stroomen

 

Ghetuyghet dan

 

Van mijn jammer en groot verdriet,

 

Dat dese schoone Maeght,

 

Een Harder soo plaeght

 

Onbevoelijck, en sonder reden,

 

Och: heur hartje blijft versteent,

 

Om ick wensch te zijn vereent,

 

Door veel smekende ghebeden.

 

5 Of ick koom klaegh,

 

Of mijnen stem

 

Staegh' door-galmt de bosjens maer,

 

Of ick ga knaghen,

 

't En heeft gheen klem,

 

'k Suchte (laey:) soo voor als naer,

 

Want dese Harderin,

 

En heeft niet inde sin

 

My veel jonste aen te bieden:

 

Want de telgjens groot en breet,

 

Tuyghen wel van al dit leet,

 

't Geen een yeder met angst sou vlieden.

 

6 Onder de Linden

 

Daer wy menighmael

 

Vreudigh waren, door lust vergaert

 

Daer men mocht vinden

 

De soete Nachtegael,

 

Ick met dese Nymph vermaert,

 

Hebben ons namen vast,

 

Ghesneden in een bast,

 

In't midden vande bosschagie,

 

Daer de traentjens op dat pas

 

Vielen neder in het gras,

 

In't sluyten van onse vryagie.

 

7 O wreede Vrouwe:

 

Al u woorden vals

 

Sijn te loofelijck nu verdooft,

 

Acht ghy gheen trouwe?

 

Haelt ghy in u hals

 

Al 't gheen dat ghy my hebt belooft?

 

Nu sie ick 't is maer wint,

 

Ghelijckmen ondervint,

 

Onghestadigh zijn's vrouws ghedachten

 

Want haer lieven wesen soet,

 

Doet beweghen een ghemoet,

 

Maer in 't endt pijnlijck verkrachten

[p. 37]

 

8 Vaert wel, Princesse,

 

Leeft langh gesont,

 

Maer ghedachtigh sijt dit vermaen,

 

Dan denckt, Vooghdesse,

 

Aen het strengh verbont,

 

t Geen door Eeden ghy hebt ghedaen:

 

'U lieve schaepjens al,

 

Verstroyen in dit dal,

 

Omdat ghy u Harder wilt schuwen,

 

Drijft u beestjens stadt-waerts in,

 

t Gheen u gheven sal ghewin,

 

Doch 't voorgaende noch meer vernuwen.