Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 14]

Liedt,

Stemme: Waerom, ach Schoone! eyscht ghy van my, &c.

ROem-waerde Vrouwe, o lieve lust:
Wanneer so sullen wy door minne paren?
Ghy weet mijn trouw, ghy zijt mijn rust,
Wickt mijn ziel, en wilt die even-naren:
Of zijn't u Ouders die dit beletten?
Soo zijn het veel te straffe Wetten.
Laura, mijn hert dat barst van druck en pijn,
Niemand het verlichten can, ghy zijt de Medicijn.

2 Al zijn mijn Jaren, meerder als uw,

Laet haer sulcx in't minste niet verdrieten,
Laetse bedaren, weest ghy met schuw,
Ick hoop door jonst weer-min wis te ghenieten,
Al mijn rijckdoms groot vermoghen
Keunt ghy's daeghs sien voor uwe ooghen:
Dat is't ghevlockte vee, of schaepjens die int groen
Herkauwen het ghenut, dat haer door smaeck komt vo'en

3 Veel gelts noch haven, en is by mijn,

Anders met als ick u heb gaen segghen,
Wat zijn wy slaven, nu ick bevijn,
Wonders kan in min verborghen legghen,
Wy zijn ver-eent nu met malkander,
Ick min haer trouw: sy liefd gheen ander:
O herten-leet: o druck: dat d'Ouders onse min
Weerhouden met gedwang eens Harders Harderin.

4 U Moeder even, heeft vaeck geseyd:

Alsmijn dochters jaren zijn volkomen,
Niemand soud' leven, die dese Meyd
Sou hebben, dan (eylaes:)'tword my benomen:
Sy die my mint, niet teghenreden,
Wilt teghens raedt haer niet besteden
Dit baert veel druck en angst: sy vlucht de vryery,
Daer ander Harders vaeck haer voegen aen haer sy

5 Als d'Herderinnen, eens zijn vergaert,

Onder schaduw' oudt van groene lommer:
Ick voed' mijn sinnen: dees Nymph vermaert
Heeft gheen ander wit, doch met bekommer.
Ick neury op een Carders-rietjen:
Sy queelt en singht haer Minne-Lietjen,
De Rey die treed ten dans, en springt als onbedacht,
En niemant, niemant met die onse pijn versacht.

[p. 15]

 

Prince.

 

6 Ick sal betoonen, oprechte liefd',

 

Blyven trouw tot d'ende van mijn daghen,

 

Ick sal't beloonen, t'werd haer gebriefd,

 

Dat sy haer vermijt van veel te klaghen,

 

Gheven ghevoel dat al mijn sinnen

 

Daer eeuwelijck vast sullen minnen,

 

Doch sterf ick, dat sy dan laet snyden op mijn graf:

 

Hier leyt een Harderkint, die sturf door dvvang en straf.