Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 9]

Soete Morghen-gift,

Stemme: Aenhoort doch mijn beclagh, &c.

IUffrouw, de gulde Son comt flick'ren vanden Hemel,
Die met haer Morgen-Gaef t'bedouwde natte gras

Geeft voedsel en gewas,

Want merckt het grage vee herkaeuwt het met gewemel.

2 Drooght door sijn heete cracht de paedjens en de weghen,

Dat hy de vochte aerd' doet splyten van malkaer,

Waer menigh liever Paer

Met een genoegingh soet veel waerde lusten plegen.

Dees Beemden die ghy siet, waer menigh soete Vyver,

Door enghte, nauw en wijd, uytspreyt, door-loopt met vloet,

Daer valt geen teghenspoet,

Als maer de snelle vis 'taenvat met graghen yver.

4 Ey siet den Hangelaer geduldelijck moet wachten

Op t'snacken van de vis, dud-oorigh met verdriet,

Soo is t' Mevrouwe, ziet,

So gatet met de Min, en sijn verholen krachten

5 Krachten, o al te wreed: krachten van groot vermoghen,

Wanneermen eens tgesicht van sijn Princes aenschouwt,

Moet dencken jongh en out:

Datmen het soet en suur bemerckt uyt de ooghen.

6 Waer dat vervallen zijn de daecken en de schuren,

Noch sietmen dat de groent t'barst door de steenen uyt,

Oock sonderlingh mer kruyt:

Den Minnaer krijght sijn Bruyd nae wonder avonturen.

7 De Zon haer schijnssel laet, den avond val op de handen,

Vooghdesse van mijn ziel: hoe soet zijn wy ver-eent:

t'Geen d'Hemel heeft verleent,

Gebonden met een knoop van waer en wisse banden.