Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus
(1627)–Jacob Janszoon Colevelt, Jan Robbertsz, Matthijs van Velden–
Auteursrechtvrij
[pagina 7]
| |
Stemme: Phyllis, schoonste Phyllis, of, Pronckje vande Maeghden.MYn Schip kom te landen,
Door de woeste baren,
Ende Syrtsche stranden,
Dat met veel ghevaren:
Wilt my Venus sparen,
Van meer perijckel noch,
Want even, mijn leven,
Moet streven, en sweven,
Als een Boots-man doch.
2 Liefde syn myn golven,
Daer in moet ick seylen,
En staegh ghedolven,
Na myn Noort-sterr' peylen,
't Pekel-nat verdeylen:
Het onweer dat ick schuw
Syn vlaghen, die daghen
Uyt 'd ooghen, ghetooghen.
Van mijn Nimphje nu.
De sanden en klippen,
Daer ick op vervalle,
Ach: daer zyn haer lippen,
Darteltjens in t'mallen,
En te reed in t'kallen,
Als sy te trotsich my
In t'spreken, uytbreken,
En plagen, my jagen
Heel wijt van haer sy.
4 Carbidus in swelghen,
Daer by Scyllas woeden,
Die mijn schip verdelghen,
En tot schip-breuck spoeden,
Och: dat is het gloeden
Van haer te wreede hart:
Die spytigh, en bytigh,
Myn ziele, vernielen:
En tot afgront wert:
5 Weer de soete winden,
Die voorspoedigh jaeghen,
In mijn zeyl en blinden,
En met voor-wint draeghen
Mijn schip uyt de laeghen,
Daer ons de zee mee plaeght:
Sijn loncken, gheschoncken,
Uyt minne, vriendinne,
Als het u behaeght.
6 d'Anckers die bevrijen.
Mijn schip inde stromen,
En oock, nae veel ly'en,
Weer te land doen komen,
Sijn de soete ty'en
Van uwe minne-vloet:
Goddinne, laet winnen,
U slave, de have,
Die gh'em wenschen doet.
|
|