de universitaire wereld. Hij vond dat de studie niet aansloot op de praktijk van de arts en zijn kritische artikelen bezorgden hem de naam ‘de horzel van de Nederlandse gezondheidszorg’. ‘Mijn werk komt erop neer mensen op te stoken tegen al diegenen die dure woorden gebruiken, die zich in geheimtaal uiten.’
Hij trad anderhalf jaar op met het Werkteater en dit resulteerde in 1977 in het boek Een eindje meelopen, Stervensbegeleiding voor iedereen. In diezelfde periode verscheen Medicijnen en Medicijnenstrip, waarvan er duizenden over de toonbank gingen.
In de Blauw Geruite Kiel, de jeugdkrant van het weekblad Vrij Nederland, schreef hij korte informatieve stukjes waarin hij probeerde kinderen te betrekken bij hun eigen gezondheid. Deze stukjes werden gebundeld tot Doktertje spelen, waarin kinderen vanaf ongeveer twaalf jaar leerden over onderwerpen als hersenschudding, bulten, bloedprikken, operaties, brandwonden, enzovoort.
Omdat er voor hem, zoals hij ergens zegt, niet zo'n scheiding is tussen griep en seks, gingen zijn volgende stukjes over seksualiteit. Bij het verschijnen van Vies is lekker zei hij: ‘De voorlichtingsboekjes die ik tien jaar geleden doorkeek, leken vaak op een soort knutselpakket voor mensen die een auto in elkaar gingen zetten. Ik wilde zo over seksualiteit schrijven, dat kinderen er opnieuw zelf bezit van zouden kunnen nemen. Ik probeerde zo direkt te zijn dat ze onmiddellijk zouden weten waar het over ging.’
Ongeveer tien jaar later verscheen Een eenvoudige cursus voor beginners in de liefde. Ivan Wolffers vermomt zich in dit boek als professor in de seks, verbonden aan het Instituut voor Seksueel Genoegen en Langdurig Levensgeluk. De cursus dient als steun en handleiding voor tieners die de liefde ontdekken. Wolffers praat vrijuit over alles wat met seks te maken heeft en legt de nadruk op gevoelens. Een verschil met Vies is lekker is, dat Wolffers veel minder schuttingwoorden gebruikt en zelfs de officiële terminologie hanteert, weliswaar op een spottende ironische manier. Hij had het gevoel dat deze tijd ‘om een andere aanpak vraagt dan tien jaar geleden’. Voor dit boekje kreeg hij de Mary Zeldenrust Persprijs, ingesteld door de nvsh en bedoeld als ‘stimulans voor normverruimende, evenwichtige verslaglegging van ontwikkelingen en gebeurtenissen op het gebied van seksualiteit en relaties’. Het boek werd voor de vpro-tv bewerkt.
De lange reis van Chero en opa Ko is Wolffers' eerste jeugdboek. Het lijkt alsof hij geen keuze heeft kunnen maken tussen het schrijven van een verhaal of een informatief boek. Een mopperige, wat onsmakelijke opa, die prachtige verhalen vertelt over vroe-
Auteursrechtelijk beschermd
