verzekerd van drie maaltijden per dag.
Vanaf dit boek worden de verhalen indringender doordat de auteur meer nadruk legt op de harde realiteit, geen blad voor de mond neemt als ze schrijft over leven, ziekte, dood, armoe, bijgeloof. Ze ontziet haar lezers niet, maar vertelt wat ze op haar vele tochten door Colombia heeft gezien en ervaren. Vooral de hoofdpersonen en hun problemen zijn belangrijk, het op te lossen raadsel komt op de tweede plaats. Spanning en sfeer worden op verschillende manieren opgeroepen: door beklemmende beschrijvingen van het landschap en het klimaat, door dialogen met weinig woorden die erg Zuidamerikaans lijken en die vol volkswijsheden zitten, door het feit dat iedereen elkaar kent maar zijn geheimen vóór zich houdt.
Het ophouden van de familie-eer speelt een grote rol, hetgeen zelfs het thema wordt van De heksen van Casa Roja. In dit verhaal logeert René bij zijn drie tantes in hun huis Casa Roja. Hij verveelt zich, totdat hij ontdekt waarom zij hun broer Salvador verstoppen: hij drinkt en wordt bevoorraad door een jongen die niet meer naar huis durft, nadat hij zijn broertje twee vingers heeft afgehakt. Tijdens het ploegen vindt men het lijk van de weggelopen echtgenoot van één van de tantes. Salvador had hem destijds doodgereden en begraven met medeweten van één der zusters. Het lukt de vrouwen de zaak in de doofpot te stoppen. In dit lugubere verhaal wordt de walging en het onbegrip van René gebruikt om de lezer duidelijk te maken waarom de tantes doen wat zij doen.