Het huis tussen de bomen
Dit boek wordt beschouwd als het beste boek van Irene Hunt. De hoofdpersoon, Julie, wordt als zevenjarig meisje, na de dood van haar moeder, opgevoed door een ongetrouwde tante, met wie zij aanvankelijk weinig contact heeft. De schrijfster, die zelf op jonge leeftijd haar vader verloren heeft, weet uitstekend de desolaatheid van het jonge meisje te beschrijven. Zonder sentimenteel te worden brengt zij via de ik-figuur (Julie) een aantal mensen tot leven die door hun goede, maar zeker ook door hun zwakke eigenschappen helpen het karakter van Julie te vormen. Van een wat egocentrisch denkend persoontje groeit Julie uit tot een gevoelige, zelfbewuste jonge vrouw, die geleerd heeft niet alleen op de schone schijn af te gaan, maar aandacht te hebben voor haar omgeving.
De goedbedoelende, wat onnadenkend reagerende Julie en de opvoeding van de strenge maar liefdevolle tante Cordelia roepen herinneringen op aan de boeken van L.M. Montgomery over Anne of the Green Gables. De schrijfster besteedt veel aandacht aan de wisselwerking omgeving - karaktervorming, de liefde voor de natuur en de tolerante houding ten opzichte van een medemens. Dat dit boek toch geen braaf, betweterig boek is geworden, is te danken aan de zorgvuldige, liefdevolle manier waarop Hunt haar verhaal weet te presenteren.