David die een vijvertje vol weent en van de waterplanten en -dieren uit zijn tranenmeer leert dat hij rekening moet houden met anderen en dat hij zijn eigen gaven moet ontwikkelen.
In Grapje van Silvester luidt een uitstapje, of eerder een wegloopactie, het begin van een nieuwe fase in. De oude Silvester voelt zich niet prettig in het bejaardentehuis. Joke, een geadopteerd Indisch meisje - een autobiografische verwijzing: Diane Broeckhoven heeft zelf een geadopteerde dochter - voelt dit aan, en na een ruzie met haar broer loopt ze weg met Silvester. Deze onderneming geeft hen de kans emotioneel het een en ander te herzien en uit te vinden wat ze echt willen.
Emotionele kwetsbaarheid en de breekbare relatie tussen volwassenen en kinderen spelen een belangrijke rol in het werk van Diane Broeckhoven. Vaak zijn het kinderen die erin slagen de volwassenen uit een pijnlijke impasse te halen In Een dood vogeltje bijvoorbeeld troost Frederik zijn (volwassen) vakantievriendin als deze haar baby heeft verloren.
Zelfs de meest turbulente emoties worden door Diane Broeckhoven in een rustige, ingehouden stijl getekend, waarbij de humor voor een relativerende toets zorgt. Het belang van de humor in haar werk is duidelijk toegenomen. Uitgesproken humoristisch is Buitengewoon gewoon, het dagboek van de dertienjarige Olivier, volgens de auteur geïnspireerd op haar oudste zoon. De hoofdstukken volgen twaalf maanden uit zijn leven: het verwerken van de scheiding van zijn ouders en de plagerijen op school. Vooral de relatie met zijn antroposofisch georiënteerde moeder komt naar voren.
In Mijn vader is zo gek nog niet beschrijft Diane Broeckhoven een cruciale fase in het leven van de elfjarige Sophie. Zij is er van overtuigd dat haar vader hartklachten heeft, maar verneemt van een klasgenootje dat hij ‘gek’ is. Haar moeizame zoektocht mondt uit in een acceptatie van de psychische klachten van haar vader. Dit therapeutische element komt in meer jeugdboeken van Diane Broeckhoven voor, ook in haar journalistieke werk voor volwassenen.
Volwassen worden is het onderwerp van de adolescentenroman Schipper mag ik overvaren?, een liefdesverhaal met als neventhema de vriendschap tussen een meisje en een demente oude vrouw.
Diane Broeckhoven hanteert een eigentijdse, vlotte stijl met humoristische trekjes, die vooral in de vele dialogen opduiken. Passages in een sobere, journalistieke stijl worden afgewisseld met poëtische stukken. Ze heeft een duidelijke voorkeur voor het ik-perspectief en de dagboekvorm. De opbouw van haar jeugdboeken is meestal vrij doorzichtig.
Auteursrechtelijk beschermd
