De tuin der fantasie

De landsvrouw van Bahurim.

En de vrouw nam en spreidde een deksel over het opene van de put, en strooide gort daarop: alzo werd de zaak niet bekend.
2 Sam. 17:19.

In een critiek ogenblik heeft een vrouw uit het dorpje Bahurim, vlak bij Jeruzalem, Davids leven, Davids leger, Davids rijk, en, als ge zo wilt, heel de toekomst van Israël en het Godsrijk gered.

Absalom was in opstand tegen zijn vader gekomen. David was voor zijn kind op de vlucht moeten gaan. En Achitophel was een listig man, die het in overmoed op Davids ondergang toelei.

Alles hing er dus maar aan, dat David met Husai, zijn vriend, die te Jeruzalem was achtergebleven, in contact bleef, om zo op de hoogte van Absaloms plannen te worden gehouden, teneinde met zijn klein legerke het zoveel machtiger leger van Absalom te kunnen ontwijken.

En hoe ging dit nu toe?

David had twee van zijn getrouwste knechten bij de put Rogel op wacht gezet, en nu met Husai afgesproken, dat hij iemand zijnerzijds naar die put Rogel zou zenden, om kondschap te geven van wat er te Jeruzalem voorviel.

[p. 72]

Om nu geen kwaad vermoeden te wekken, bediende Husai zich voor deze boodschap niet van een knecht, maar van één zijner dienstmaagden. Deze sloop stil de poort uit; ging, als wist ze van niets, snel naar de put Rogel; sprak daar met Jonathan en Ahimáaz, en gaf hun de hoognodige inlichting, om David en zijn leger aan een algehele vernieling te doen ontkomen.

Maar ongelukkigerwijs kwam dit uit.

Van de muren en uit de wachttorens werd natuurlijk scherp toegekeken, om alle gemeenschap tusschen David en zijn achtergebleven vrienden te voorkomen. En nu zag een jong soldaat die dienstmaagd na; ontdekte met zijn scherpe ogen, dat zij bij de Rogelput met twee mannen gesproken had, en dat deze twee mannen daarna plotseling wegliepen.

Hij blies daarop alarm. De poort ging open. En een patrouille van snellopers werd deze mannen nagezonden.

Alles hing dus aan een zijden draad.

Waren Jonathan en Ahimáaz ingehaald, was daardoor geen bericht uit Jeruzalem naar David gekomen, en was het Absalom gelukt, het legerke van David onverhoeds in het open veld te overvallen, dan zou naar menselijke berekening Davids leger weg zijn geweest, en Absalom stellig niet geaarzeld hebben zijn vader om het leven te brengen.

Doch wat gebeurt?

Jonathan en Ahimáaz zagen om, en merkten dat ze vervolgd werden. Daarom liepen ze wat ze konden; maar zouden het op de duur toch niet tegen Absaloms snellopers hebben uitgehouden. Toen ze daarom bij het dorpje Bahurim kwamen, en daar in een tuin aan de weg een brede put, zonder water, zagen, wisten ze niet beter te doen, dan zich ijlings, eer de vervolgers kwamen, in die put te verstoppen.

Toch zou hun dit niet gebaat hebben; want van de weg af was te zien, dat ze in de put zaten. En zo waren ze stellig verloren geweest, zo David in datzelfde Bahurim niet stille, verborgen vrienden had gehad, en zo niet een vrouwken in Bahurim hem met hart en ziel genegen ware geweest.

Het geval wilde namelijk, dat de tuin, waarin die put was, hoorde aan een man, wiens vrouw even trouw aan Davids zaak, als gewiekst in haar handelingen was.

Zodra toch als zij, misschien door de traliën van haar vensters, merkt, dat Jonathan en Ahimáaz daar komen aanrennen en in de put springen, doorziet ze opeens wat er gaande is.

Ze begrijpt, dat die twee mannen moeten gered worden, en dat ze toch, als ze zó in die put blijven, gewisselijk kinderen des doods zijn. En nu is denken en doen bij haar één; en in minder dan geen tijd trekt ze een stuk zeildoek uit huis naar die put; over-

[p. 73]

dekt er heel de opening mee; en heeft de handigheid, een half mud gort of zo, dat in de gang stond, in een ommezien over het zeildoek uit te storten; zodat er niets van de put te zien was, en het al de indruk maakte, alsof daar gort te drogen lag in de zon. En nu, nog eer de snellopers in het dorp komen, staat die trouwe vrouw, alsof er niets gebeurd was, voor het hek van de tuin, om de snellopers af te wachten.

En ja, waarlijk, ze houden even stil, en vragen haar of ze niet twee mannen voorbij heeft zien komen. Kortweg antwoordt ze, dat die mannen al lang voorbij zijn. En zo rennen de snellopers een verkeerden weg in, tot ze eindelijk het opgeven; en naar Jeruzalem terugkeren; en David is gered.

Dit nu had de Here gedaan.

Hij had het zo besteld, dat Jonathan en Ahimáaz juist in die put kropen; dat die put juist hoorde aan een boerin, die zo trouw aan Davids zaak hing; dat die vrouw er juist zat en het zag, zo kloek van raad en daad was, en niet minder, dat ze in een zo hachelijk ogenblik niet van streek raakte, maar kalm en energiek tot op het eind toe kon handelen; en zelfs door geen beving in stem of gelaat verried wat er in die put school.

Nu had David die boerin denkelijk vroeger nooit gekend noch gezien. Ze was een dier stille getrouwen, die door God aan Davids zaak verbonden waren. Ze was stellig een stille bidster, die vooral bij Davids vlucht voor hem gebeden had. En zie, nu wordt die vrouw door God verkoren, om Absaloms snellopers op een dwaalspoor te brengen. Davids knechten te redden, en daardoor de listige aanslag van Absalom tegen David en zijn zaak te doen mislukken.

En zo merkt ge ook hier, hoe bij grote bewegingen de kracht van een held waarlijk niet alleen bij zijn machtige vrienden en medehelpers schuilt; maar hoe ook een eenvoudig boerinnetje als dat van Bahurim door God kan zijn uitverkoren, om op een hachelijk ogenblik heel Davids zaak, en daarmee de zaak des Heren, te redden.

Dr. A. Kuyper.

Uit: Vrouwen uit de Heilige Schrift.

Uitg. J.H. Kok - Kampen.