Opa en oma

[p. 3]

Armelette

‘Kom, we gaan naar oma.’

Ma zet me in mijn stoeltje achter op haar blauwe fiets. Het is hoog.

Ik houd haar stevig vast.

Ze houdt de fiets overeind.

We rijden.

We hoeven niet ver te fietsen.

Oma woont dicht bij ons huis.

Het is vroeg.

Er zijn weinig mensen op straat.

‘Heeft oma eten?’, vraag ik aan ma.

Ik houd van oma's eten.

Ze kookt lekker.

Veel lekkerder dan ma.

[p. 4]

[p. 5]

Oma's huis is in een zandstraat.

Ma pakt mij uit het stoeltje en zet me op de grond.

‘Ga maar vast naar oma.’

Ik hol door de poort het erf op.

Oma staat in de deur.

Ze draagt een geblokte jurk.

Ze heeft een angisa op haar hoofd.

Ze ruikt naar sigaar.

Oma houdt ervan om haar mond met sigaar te wassen.

‘Dag Lettie’

‘Dag oma, oma heb je eten?’

‘Ik ga net naar de markt. Opa lust kool vandaag.’

‘Tan, Wonny, opa is in de kamer.’

Ik wil niet zo graag naar opa.

Hij kan niet horen en niet zien.

[p. 6]

Ma zet mij op zijn schoot.

Ze tekent een A in zijn hand.

‘Oh, het is Armelette.’

‘Nee opa, ik heet Lettie.’

‘Opa kan je niet horen.’

Ma pakt m'n hand.

Samen schrijven we mijn echte naam in opa's hand.

Opa zit stil.

Hij houdt zijn hoofd schuin.

Hij voelt aan mij.

‘Ja toch, het zijn Wonny en Armelette.’

‘Laat maar Lettie, opa is moe.’

Opa lacht.

Hij omhelst me.

‘Armelette..’