Den pyl der liefden

(1609)–Arnoldus Cobbault– rechtenstatus



[pagina 50]
Oenone Liedeken op de wyse van Almandj de son Altese. I. CVpido Godt der minnen’ Die mijn hert hebt doorknaacht, Met dijnen wulpsen booch Nu toont ghy licht van sinnen, Dat ghy 'tgheluck naar jaacht End' altijdt' vliecht om hooch. Ghy worpt u listich ooch Op swerelts broosse goet. Vliefde met gelt voet De deucht is luttelacht T' gelt is der liefen tracht.
II. Hoort Paris ongetrouwe Myneedich ende loos Oenone droef geween Die onlancx was u Vrouwe V uytvercoren roos End' u we vreucht alleen, Oenone end' anders geen Was u lustich vermaack End' dyner liefden raack Oenone was u vreucht End snoer van dijne jeucht.
III. Ben ickt niet die u leerde Aller gedierten vanck En ghy waart mynen knecht
[pagina 51]
Sijt ghy niet die my eerde End my tot minnen dwanck Door u soet vleyen recht Sijt ghy het oock niet segt Dien ick beminde ras Daarick een Nymphe was End dagelijcx begeert Om myne schoonheyt weert.
IIII. Antwoort nu eens met reden End naar de waarheyt vrom Sijt ghy dien Paris niet? Die dijn liefd' heeft ghesneden In onsen Eycken boom Daar de reyn beeck om vliet Met dit besworen liet, Eer sal Xanthi Rivier Te rugge deynsen hier Eerick u lief getal Oenone laten sal.
VI. Wel Xanthi water gaten Waarom vertoeft ghy noch Dat ghy te rugge deynst Want Paris heeft verlaten Oenone mat bedroch End listelijck geveynst Om Helenam hy peynst Helena vals end' licht Die Griecken landt onsticht Een lichte Vrouwe saan Moet voor Oenone gaan.
VI.
[pagina 52]
Hebb' ick u niet ontfangen End tot mijn Voocht gestelt Doen ghy een herder waart Daar Phoebus my quam prangen End' om liefd' heeft gequelt Doch liet ick hem beswaart V Paris licht van aart Steld' ick voor sulcken Godt End' noch drijft ghy den spodt Met my die ben doorwont Van liefd' in t' herten gront.
VII. Iaa nu ghy wort verheeven End wat geluckich zijdt Door der Fortunen radt Hebt ghy my heel begeeven End Helenam gevrijdt Gerooft voor uwen schadt Tis waar u Vaders Stadt Is meerder als mijn Lant Troyen hooch wel gemant Is grotter dan het velt Van Oenone gestelt.
VIII. Dats waar, maar u Oenone Int Phrygansche bosch En is oock geen boerin. Helena is wel soo schoone End' van gedaante losch Paris in ũwen sin
[pagina 53]
Oenone niet te min Helenam booven gaat In suyverheyt end raat Want sy heeft willich dan Verlaten haren man.
IX. Paris dat ick u vleye, Is niet om dyne Croon Noch oock om Troyen vry, Waarlijck ick niet verbeye Dijn Conincklijcken Throon, Noch oock om heerschappy Maar dit beken ick dy Dat mijn versuft verstandt Om u in liefden brandt Want Vroukens vaten swack Sijn onderdrucket strack.
X. Denckt niet dat ick u soecke Om Priami schoon’ kint Oft Hectors snaar te syn, Neen daaglijcx ick vervloecke Dat onder u bewindt, Quam t' Goddelijck verschijn, Chy gaaft den appel fijn Aen Venus u Voochdin, Een ydele Godin, Venus vol lusten seer Oncuysch en sonder eer.
XI. Daar was doen voort te speuren
[pagina 54]
Dijne lichtverdicheyt Die ghy ghenoech beweest Dat ghy t' aansichts coleuren Verkoost voor de wijsheydt End' voor de deugden meest Hoort ongestadich geest Nu doet ghy eeven soo Dat ghy Helenam snoo Met haren Griecxsen treyn Stelt voor Oenone reyn.
XII. Prince leest met verstanden Oenone bleeck pampier End' mijn clacht ooverweecht T' Comt niet van dijn vyanden Die Griecken met getier 'Tot wraake niet beweegt V trouw' Oenone fier Die van haar eerste jaar Was u Vriendinne claar Wilt noch op dit termijn Dijne Beminde zyn. FINIS.

Vorige Volgende

Den pyl der liefden

Oenone Liedeken op de wyse van Almandj de son Altese.

I.

II.

III.

IIII.

VI.

VI.

VII.

VIII.

IX.

X.

XI.

XII.

Over dit hoofdstuk/artikel

lied