De stille bloei

[p. 120]

Met zachte vlei-handjes...

Met zachte vlei-handjes van speelziek kind
streelt zoete luwte mijn lachend gelaat.
Ik ben als een, die liefde- en lustgezind
rijk als een koning door droomlanden gaat,

en nieuwe vreugd bij iedre schrede vindt.
Met zilvren zonnetapijten ligt straat
bij straat glanzend beleid en 'k zie de wind
lieflijk er over wandlen, elk huis staat

met fijne kanten gordijnen van licht,
naar strak-blauwe luchten blij opgericht,
en Zon, die met gloeiende keetnen aard

aan hemel snoert, heerscht oppermachtig, staart
rustig en trotsch naar 't eindelooze, en smeedt
uit vlammende peerlen haar vorstlijk kleed...