De stille bloei

[p. 106]

Morgenlied

Ik weet dat in den zuivren morgen
mijn hart ter schoonheid openzwelt,
en slaat eendrachtig, vrij van zorgen,
met al de stemmen van het veld.

Mij gaat een nieuwe wereld open,
zoo zuiver-schoon en nooit vermoed,
waarin mijn ziel haar vleuglen doopen
en stijgen zal vol overmoed.

Mij klinken nooit vernomen stemmen,
die klaar en rustig zijn, en 'k zie
hoe ik aan 's werelds droef beklemmen
ontgroei en stijg tot harmonie

met al wat leeft, met al wat ademt,
met alles wat den dag begroet,
terwijl mijn ziel heel de aarde omvademt,
mijn geest de heemlen zwichten doet.

O groeiend licht, o zuivre morgen,
die al wat is, in schoonheid wijdt,
ik zing, arm mensch met pijn en zorgen,
ik zing, ik zing uw heerlijkheid...