Veelderhande schriftuerlicke nieuwe liedekens, vermaninghen, leeringhen, ghebeden ende lofsanghen
(1598)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijGhebedt-Liedeken, Het Cciiij. Liedeken.op de wijse: Tobias tot sterven gheneghen.
Ga naar margenoot+Recht doch lief Heere nu mijn ganghen,
En laet my u ghenaed’ ontfanghen,
Mijn jeucht, in deucht, nu door te bringhen
Voor alle dinghen.
Ga naar margenoot+Ingheplant zijnde om te draghen
Als een spruytken nae u behaghen,
Vrucht soet // met spoet, soo is mijn leven
V nu begheven.
Ga naar margenoot+In u laet my ghewortelt blijven,
D’oprecht voornemen wilt verstijven
Heel fijn // in mijn, herte deur claerheyt
In uwe waerheyt.
Ga naar margenoot+Comt te helpen met uwen crachten,
Ga naar margenoot+Ghy zijt een rechter der ghedachten,
En kent // present, het hert’ van binnen,
En ons versinnen.
Ga naar margenoot+Kent mijn droogheyt met uwen rade,
Maeckt my vochtich door u ghenade,
Soo can // ick dan, wassen, vermeeren,
Tot uwer eeren.
Ga naar margenoot+Qualijck can ick Heer om verheughen,
Het volbringhen deur mijn vermeughen,
Ga naar margenoot+Mijn ziel // ghehiel, dorst nae u goedich
Alst droogh landt spoedich.
Vrucht te brenghen in al mijn leden,
| |
[pagina 457]
| |
Sendt my u hulpe hier beneden,Ga naar margenoot+
En voort // soo’t hoort, in goede wercken
Wilt my verstercken.
En dat mijn hert u mach beminnen,Ga naar margenoot+
Den mondt u loven en beginnen
Met daet // en raet, drincken en spijsen,
Liefde bewijsen.
Iae dat ick mach met mijnen oorenGa naar margenoot+
V Goddelijcke waerheyt hooren,
Wat vry // in my, is Heer hier boven,
Dat moet u loven.
Alsoo vrucht brenghende int pooghen
Laet mijn hert neder zijn ghebooghen,
Verniert // gheciert, nu overvloedich
Gheheel ootmoedich.
Naer dat wy doen sonder beswarenGa naar margenoot+
Al dat wy te doen schuldich waren,
Zijn wy // noch by, onse uytrechten
Onnutte knechten.
Soet-rieckende laet my doch groeyenGa naar margenoot+
Den goeden wil als bloemkens bloeyen,
Op dat // soo wat, ghy wilt, O Heere,
Ick ook begeere.
Dat ick lief Heer in uwer vresen
Een soeten reuck Christi mach wesen,
Die saen // nu gaen, naemaels verloren,
En den vercoren.
Och mocht ick bloeyen als een rooseGa naar margenoot+
In mijnen tijdt die corte poose,
Deuchtsaem // bequaem, in al mijn Ga naar margenoot† reden,
Nae Christi zeden.
Tot dat ick soete vruchten draghe,Ga naar margenoot+
Wercken der liefden alle daghe
My sterckt // en werckt, doch in my crachtich.
O Godt almachtich.
En hoedt my doch voor quade winden,Ga naar margenoot+
Voor coud’ en hitte naer’t bevinden,
Waer deur // mijn fleur, mocht crijgen hinder,
| |
[pagina 458]
| |
Oft worden minder.
Recht ghy alsoo, lief Heer, mijn saken,
Soo sult ghy mijn herte vermaken
Ga naar margenoot+Int hof // tot lof, uwer ghenaden
Wilt my beraden.
|
|