Veelderhande schriftuerlicke nieuwe liedekens, vermaninghen, leeringhen, ghebeden ende lofsanghen
(1598)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijEen Liedeken van den aerdt der liefde. Het Cxiiij. Liedeken.Op de wijse: Christen Kerck weest wel ghemoedt, ofte van den Lindensmidt.
Ga naar margenoot+Hebt lief malcandren alle tijt,
Ga naar margenoot+Gods lief kinders, waer dat ghy zijt,
| |
[pagina 255]
| |
In dorpen ende steden:
En Ga naar margenoot† uwen tijdt alsoo verslijt
Als rechte Christi ledenGa naar margenoot+
Een nieue ghebodt gheef ick goet,Ga naar margenoot+
Dat ghy malcandren lief hebt soet,Ga naar margenoot+
Dat ghy malcandren lief hebt soet,
Sprack Christus tot den sijnen,
Elck een hem daer nae schicken moet
Die voor hem wil verschijnenGa naar margenoot+
Maer ist dat ons de liefd’ ontbreckt,Ga naar margenoot+
En connen spreken onverschreckt,Ga naar margenoot+
Met Enghelschen verstanden,
Gheven den Armen ons goet perfeckt,Ga naar margenoot+
Laten ons lichaem branden.
Met allen en mach ons helpen niet,
Daerom laet ons sonder verdriet
Wel beproeven te vooren,Ga naar margenoot+
Of t’werck der liefde nu gheschiet
Van ons, nae het behooren.
En oft wy oock soo zijn ghesintGa naar margenoot+
Als Godt, ghenatuert als sijn kint,Ga naar margenoot+
Hy is de liefde crachtich:
Wie soo lief heeft, als hy bemint,
Die is uyt hem waerachtichGa naar margenoot+
Is nu de liefde in ons fijn,
Soo sullen wy lanckmoedich zijn,Ga naar margenoot+
En vriendelijck ghepresen,Ga naar margenoot+
Benijden tot gheenen termijn,Ga naar margenoot+
Noch opgheblasen wesenGa naar margenoot+
Oock niet verschalcken met verstandt,Ga naar margenoot+
Noch oneerbaerlijcx doen int landt,
Ons eyghen haet versincken,Ga naar margenoot+
Niet gram worden, der liefden brandtGa naar margenoot+
En doet niet erghe ghedinckenGa naar margenoot+
Haer blijdschap en is met bescheyt
Niet over d’ongherechticheyt,Ga naar margenoot+
Maer sy doet haer verblijden,
Wanneer dat men de waerheyt seyt,
Die leughens doet vermijden,
| |
[pagina 256]
| |
Ga naar margenoot+Alsoo can sy’t verdraghen // al
Ghelooven, haer behaghen // al
Ga naar margenoot+Staet nin het hopen puere,
Sy lijdt het al, dit ist verhal
Van der liefden natuere.
Noch en vervalt sy nemmermeer,
Al ist dat de Propheten seer
Ophouden, en de tonghen
Ophouden sullen in de leer,
Soo sal de liefd’ verjonghen.
Neemt waer, en elck een hier op let,
Ga naar margenoot+Wie soo lief heeft, vervult de Wet,
Soo Paulus gaet beschrijven,
Ga naar margenoot+Drom leert Christus den sijnen bet
In dees liefde te blijven.
Ga naar margenoot+En daer door worden sy present
Ga naar margenoot+Voor Christi Iongheren bekent
Al diese nu hantieren
Met woorden, wercken excellent,
En Christelijcken manieren.
Soo Heer, maect doch ons hert bequaem,
Dat wy nu lieflijck en Ga naar margenoot‡ vreedsaem
Ons soo moghen bewijsen,
Tot heerlijckheyt van uwen Naem,
Met mondt en daedt u prijsen.
|
|