Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Alsoo't begint.
HEere Godt leert ons claghen
In desen bedroefden tijdt
Gheeft ons een recht mishaghen,
Aen onse zonden en maeckse ons quijt
En dat wy moghen op waken
En doen oprechte boet
Ons selven oprecht versaken,
En geen meer onschult maken
Voor uwen name soet.
Heere hoe langhe salt duyren
Ick mach wel vraghen dat
Vervallen legghen de muyren,
Van Syon de schoone stadt
Heere wilt rechte arbeyders bestellen
| |
[Folio Hhh2r]
| |
Die daer mercken op haren tijt
Want de vorst al van der hellen,
Die gaet het volck nu quellen
Want cort is synen tijdt.
Die schapen sullen nu woonen
By die wolven alsmen nu siet
Den Lupaert sal sonder schromen,
By den Steenbock zijn nedergheleyt
Het ghemeste Calf by de wilde Beeren
Wilt malcanderen niet op de voet treen,
Als een Morjaen sijn huyt verandert
Een Luypaert sijn vlecken verwandelt,
Mercket soo sal dit gheschien,
Leugens gaet hy vercieren
Al deur een heylich schijn
Boosheyt gaet hy bestieren
Al deur de dienaren zijn,
Den vroomen gaet men nu schelden
Om te brenghen om lijf uyt eer uyt goet
Om dat sy de waerheyt vermellen
Die leugens te rugghe stellen,
Daerom treetmens nu onder de voet.
Den knecht is niet boven sijn Heere
Noch den Discipel boven sijn meester sal gaen
Hebben sy my spreeckt Christus gedaen oneere
Sy sullen u oock versmaen,
Van veele menschen lyden
Om uwen name worden wy versmaet
Hierom wilt u verblyden,
Stelt al u druck bezyden
Sy hebben mispreect Chrsitus voor u gehaet.
Christus most selver lyden
En soo weder in sijn heerlijckheyt gaen
De Apostolen by hare tyden,
Moesten oock veracht druck en lyden ontfaen,
Dencket hoe menich by onsen tyden
| |
[Folio Hhh2v]
| |
Isser ghecomen in groot onghemack
Zijnde onthooft oft aen een pael ghebonden
Soo van des vyers vlamme verslonden,
Ofte verdrinckt in eenen sack.
Den tijdt die is ghecomen
Het sevende Zegel is vant Boeck ghedaen
Merckt op ghy oprechte ende ghy vroome
Wilt vast op Christum staen,
Ende die om Gods Woordts wille haer
Leven hebben ghelaten
Merckt op haren uytganck
Volget haren gheloove nae,
Smijt u aerde-cruycken in stucken uyt u handen
En hout u licht doch altijt branden,
Soo meughdy met haer die croone der eeren ontfaen.
Coningen, Princen ende Heeren
Ghy hebbet seer wijslijck ghedaen
Daerom sal hem Gods lof altijt by u vermeeren,
Dat ghy cruyt ende oncruyt t'samen laet staen
Godt sal sijn dienaers bevelen
Als den dach des Heeren comt aen,
Het cruyt te vergaren in sijn schure
Ende het oncruyt te verbranden met den vuyre,
Soo suldy het heylich bloet onschuldich staen.
Broeders ende Susters met namen
Waer ghy woont oft waer ghy zijt
Wilt u Gods Woordt niet schamen,
Volcht Christum ghebenedijdt
Hy sal u te hulpe comen
En hy sal voor u heenen gaen
Volght my nae met blyder hoopen
Mijn deure staet voor u open,
Ick wil u in mijn armen ontfaen.
Dan sult ghy van my niet scheyden
Maer eeuwelijck by zijn
| |
[Folio Hhh3r]
| |
ick wil u een eeuwighe maeltijt bereyden,
Ende ghy sult drincken van mijn clare wijn,
Ick wil mijn selver opschorten en dienen
Ter Tafelen als een knecht
Die my volghen ende oprechtelijck belyden
Sullen eeuwichlijck met my verblyden,
Ende eeuwich met my in vreuchden zijn.
Maer die honden ende de tovenaren
Sullen buyten het nieuwe Ierusalem staen
Ende die Gods Woordt valsch leeren en verclaren,
En dat vale peert ryden gaen
Godt sal haer een aensichte vertoonen
Gruwelijc ende spreken tot haer met woorden wreet,
Ghy zijt niet weder ghebooren
Daer om gaet nu wech ick en kenne u niet
Om en ghy wilt mijn stemme niet hooren.
Oorlof aen alle gheslachten
Ionck oudt arm ende rijck
Wilt u vande zonden wachten,
Als van een slanghen aensicht
Ick wil haest comen u nu arbeyt betalen
Op Syons Bergh suldy ontfinghen u loon
Al die my met ghebogene knien hebben
Belyden te zijn Gods Soone,
Dewijl ick opsetten een heerlijcke croone
Die duyren sal in der eeuwichheyt.
Dan sullen die hartneckighe van zinnen
Claghen over haer eyghen ghemoet
Wy hebben gewrocht een werck als de spinnen
Wy hebben basaliskes eyren ghebroet,
Die Arcke des Verbonts is ons ontnomen
Die ghenadighe rijt is ons voor by ghegaen
Wy verlieten ons op dien die haer vermeten ons te leeren,
Te zijn de rechte vreese des Heeren
Die moghen nu selver niet bestaen.
| |
[Folio Hhh3v]
| |
Wat helpt ons schoone woorden
Al schynens noch soo claer
Als wy niet opstaen en willen
Maer blyven in zonden leggen te gaer,
Den dach des Heeren sal ons over comen
Als een dief inder nacht
Dan sullen wy segghen wy sotten en dooren
Och waren wy noyt ghebooren,
Wy moghen voor Gods oordeel niet bestaen.
O menschen betert u leven
Wt eernstighe liefde is u dit gheseyt
De bijl is al opgheheven,
Ende aen den wortel der Boomen gheleyt
Die boghe is al ghespannen,
En een dootlijcke pijl daer op geleyt
'Tsweert is al gewet en hy heeft al in sijn handen
Om den goeden en den quaden te scheyden van malcanderen,
Daer sal een yeghelijck loon naer sijn wercken ontfaen.
Coomt ghy ghebenedyden
En besit dat rijcke mijn
Ghy sult eeuwich met my verblyden
Ende altoos met my in vreuchden zijn,
Maer gaet ghy vermaledyde
Wech van mijn aensicht ick kenne u niet
Doen ick u riep wout ghy niet hooren
Nu is al u eyghen gherechticheyt verlooren,
En ghy hebt u selven ghebrocht in swaer verdriet.
Het is seer te beclaghen
Datter soo veel menschen gheschapen zijn
Ende so weynich daer leven na Gods behagen
Haer ooghen die blyven haer verblint,
Elck gaet dolen zijnder straten
Niemant en wilder die minste zijn
In hoochmoet van proncken en pralen
Daer toe bense ghezinnicht meest altemalen,
| |
[Folio Hhh4r]
| |
Daerom blijft de waerheyt haer onbekent.
Maer hoe sullen sy het maecken
Als sy voor Gods oordeel sullen staen
Hoe sullen sy gheraken,
Om te hooren comt en ghy sult binnen gaen,
Haer zond' en haer ongherechtigheyt
Sullen haer ende haer Godt scheyden van een,
Haer zonden die sy hebben bedreven
Die sullen haer afscheyden van't eeuwige leven,
Daer sullen sy bedruckt en bedroeft moeten staen.
Die ons dit Liedt vergaerde
Was eenen vroomen Dienaer
Hy heeft op deser aerden,
Al over de vijftich Iaren
Veel menschen leert tot boete
Tot haren salicheyt,
Ende hy is nae sijn verclaren
Oudt al over die 88. Iaren.
Ons allen een goet exempelaer.
By Ian Mackesz. |
|