Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Wilhelmus van Nassouwe. Ofte: O Syon wilt u vergaren. Ofte, Hin wech is my ghenomen mijn vreucht, etc.
VOorwaer tdient niet versweghen
Dees werelt blintheyt groot, Die manlijckheyt
daer tegen Der vromen tot der doot,
Soo dat claer is ghebleken Tot Luyck int
openbaer, Doe men schreef onbesweken
Vijf en tneghentich Iaer.
Twee vrome Christen t'samen
Woonende in dat landt Tot Soonhoven met namen,
Seer velen wel bekant,
Die haer hadden begeven Om Godt te dienen recht
In een heylich nieu leven
Naer d'Euangely slecht.
'Tgheloof in Godt den Vader,
Soon ende heyl'gen Gheest, Dat hadden sy te gader
In het minst ende meest,
Ghedoopt in Christi name Op't geloof waren sy
Tot Ledekens bequame
Aen het lichaem Christi.
Een Vrou, hoort dit verclaren,
Aelke Baten ghenaemt, Van vierentwintich Iaren,
Een maeght daer by versaemt
Maeyken Wolters gheheten: Als Iudas dit vernam
Liet hy't den Heeren weten
Die daerom worden gram.
Trappaerts sy daer uytsonden,
Vinghense alle beydt,
| |
[Folio Hh2v]
| |
Waer toe dat syse vonden Heel willich en bereyt:
Naer Luyck ginckmense leyden:
Maeyken sprack: om Gods Woordt
Wil ick dus liever scheyden
Als t'huys gaen rechte voort.
In den Thoorn syse brochten
Van den Officiael, Daer syse hardt versochten
Met dreyghen principael,
Met smeecken, loose treken, Daer van den
menschen doof, Dit duyrde heel thien weken
Sy bleven by't gheloof.
In liefde vast verbonden
Des Bisschops Cappellaen, Bracht wijn
als daer ghesonden, Hy hadt die Dochter aen
Op sijn knyen, wilt mercken, Dat sy doch
afstaen sou, Volgen der Roomscher kercken:
Maer sy gantsch niet en wou.
Een man uyt medelyden
Quam daerom gheven raet, Dat sy 'tgeloof
liet glyden, 'Twaer om haers levens baet:
Soud' ick nu Godt versmaden En worden
'sduyvels kint, Wilt ghy my dat wel raden?
Sprack Maeycken wel ghesint.
Soo sult ghy sterven moeten
Besorgh ick, sprack de Man: Sy sprack, om
my versoeten De lichte dach niet can
So lief zijn, als ick sterve Om Christi naem certeyn
En hier den doodt verwerve
'Tsyner eeren alleyn.
Voor 'tgheestelijck gherichte
Zijnse te recht ghestelt Met vrolijcken ghesichte,
Lachende, 'tdient vermelt:
Als sy 'toordeel ontfinghen Danckten sy God voorwaer
Haer herte deed' ontspringhen
Al was haer lyden swaer.
Men gafse daer in handen
| |
[Folio Hh3r]
| |
Den Rechter van der Wet, Die namse daer
in banden Als Weerelts Heer gheset:
Haer banden vielen swaerlijck, Sy leden ongemack,
Nochtans in vreucht schijnbaerlijck
Haer herte daer ontstack.
Als sy dus hardt ghevanghen
'Tgheloof behielden fijn, Tormentlijck opgehangen
Sy seer ghepynicht zijn:
Dit hebben sy verdragen Daer na met vreuchden
sanck Ghesonghen sonder claghen,
Gaven Godt prijs en danck.
Nu voor die Heeren staende
Haer oordeel te ontfaen, Quamen twee vrienden
gaende Naer 'tmaechschap toe ghedaen,
Ael sprack: comt ghy int truyren Ons noch
besoecken coen, Corts binnen eender uyren
Sullen wy ons offer doen.
Ick doe u seer bedancken
Seght doch mijn lieve Man, Dat hy doch
sonder wancken Wil soo veel als hy can
Mijn kinderkens op bringhen
In Gods vrees': Maeyken sacht, Mijn Ouders
sonderlinghen Den seght doch goeden nacht.
Een Raedtsheer hem seer hoeghde
Voor Maeyken, hy badt haer Dat sy haer nu
noch voeghde By die Papische schaer,
Men soud' haer 'tleven schincken
Soo sy wilde afstaen, Dit mochtse wel bedincken,
Anders moest oordeel gaen.
Aelke die sprack met eeren,
Sterven is ons begeer Nu om den naem des Heeren
En om sijn heylsaem leer,
Als d'Apostelen deden, Sy leden anghst en noot,
Den willen wy nae treden
En gaen willich ter doodt.
'Toordel ginck sonder mincken
| |
[Folio Hh3v]
| |
Men soud'se binden vast En levende verdrincken,
Dit werdt den Beul belast:
Doemense dede bringhen Wt die ghevanckenis
Begonnen sy te singhen,
Het was van vreuchde wis.
Eylaes ten mocht niet duyren,
Den mondt verbondt men daer, Ginckse ter
plaetsen vueren Daer sy het offer claer
Nu souden gaen volinden Op die Maesbrugge bloot:
Doe lieten sy haer binden
Als slachtschapen devoot.
Den mondt men doe ontbonde,
D'ooghen worden verblent. Aelke sprack tot
dier stonde Voor die waren ontrent,
Suchtende met clachreden: Dits wel een
schoone stee, Waert datse boete deden
Met die van Ninive.
Heeft haer ziel Godt bevolen,
Men wierpse over 'tboort, Stantvastich onverholen
Wordt sy aldaer versmoort,
Haer ziele doet nu rusten Eeuwich in Godes handt,
En sal naemaels belusten
Op Syons bergh playsant.
Als Maeyken werdt ontbonden,
Sprack sy den Hencker toe Dat sy haer woud' vergonden
Godt aan te roepen soe:
Hy sprack: bidt onsen Heere En volght die
Roomsche Kerck, V daghen te vermeere,
Daer toe ried' hy haer sterck.
Sy sprack: ick noyt misdede
Hier deser Majesteyt, Wat soud' dan zijn
mijn bede, Sy maeckte haer afscheyt,
En sterf willich en moedich Int gheloof onbevleckt,
Al was sy jonck en bloedich
Ten heeft haer niet verschreckt.
Sy is vroomlijck verdroncken
| |
[Folio Hh4r]
| |
Int water met gheclach, Noch langhe niet
ghesoncken Soo men opentlijck sach:
Sy bloeyde als een roose Daer sy op 'twater dreef,
'Tduyrde een langhe poose
Eer datse onder bleef.
De Heer salse becleyden
Met het sneeu witte cleyt, Daer mede salse beyden,
En haer is toegheseyt
Eeuwich des levens Croone, 'Tpalmtacxken
even schoon Die vreucht crijcht sy te loone
Eeuwich in 'sHemels Throon.
Ghy Christen al ghelijcke
Dit exempel aensiet, Niemandt doch nu en wijcke
Al comt ghy int verdriet:
Volght den Herder gepresen Christum ghebenedijdt
Hy laet die zijn geen wesen
Soo dese daedt belijdt.
Ghy Heeren van den Landen,
Houdt op van deser daet, Met verdrincken en branden,
Rooven over die maet:
Laet u so niet vervooren Van uwen leyders blindt,
Voor Gods ghericht, wilt hooren,
Ghy u bedroghen vindt.
Ghy leyders blindt van daden
Verlaet doch Caims aert, Om alsoo te verraden
Die Godtlijck zijn vergaert,
Hoe sult ghy't namaels maken Als ghy voor
'toordeel comt, Dus betert uwe saken
Eer dat ghy wordt verdomt.
|
|