Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
Auteursrechtvrijop de wyse: Alleen Godt in de hooghte zy eer. Ofte: Verblijdt u lieve, etc.
VOOR u, o Godt, verschynen wy,Ga naar margenoot+
Onsen noot u te clagen, Staet ons dochGa naar margenoot+
met ghenaden by, Ghelijck tot allen daghen,Ga naar margenoot+
Ghy met u goetheyt, Heer, bystondt,Ga naar margenoot+
Die hier soecken van herten grondt,
V alleen te behaghen.
ERbermt onser, Christe Gods Soon,Ga naar margenoot+
| |
[Folio Gg2v]
| |
Ga naar margenoot+Laet ons doch cracht verwerven,
Ga naar margenoot+Maeckt ons wacker tot deuchden schoon,
Ga naar margenoot+D'eeuwich Rijck te beerven, Dat wy den
Ga naar margenoot+nieuwen mensch met vlijt Waer nemen hier
in onsen tijdt, De Weerelt heel afsterven.
Ga naar margenoot+Matich in al ons woorden reyn,
Ga naar margenoot+Die, en ons werck betrachten,
Dat sy t'uwer eeren alleyn Gheschieden, en
hoogh achten Vwen lof, eere ende prijs,
Hier toe liev' Heere, maeckt ons wijs,
Ga naar margenoot+Sterckt ons met uwen crachten.
KENt Heer ons hert, en gheeft ons doch
Ga naar margenoot+Een recht barmhertich wesen,
Ga naar margenoot+Gheduldich en sachtmoedich noch,
Dat wy in uwer vresen Al 'tghene dat over
ons gaet, Te handen comt, oft hier toestaet
Ontmoeten doch deur desen.
Ga naar margenoot+EN onse ooghen Heer op doet,
Om ons eygen ghebreken Te kennen, en die
met demoet Belyden onbesweken,
Ga naar margenoot+Niet eens anders, maer ons misdaet
Ons mach mishaghen vroech en laet,
Daer wy soo diep in steken.
Ga naar margenoot+ANGst ende noot, pijn en ellent
Ga naar margenoot+Staet dennen te verbeyden, Die hier het tijtlijcke
bekent, Aenhanghen en verbreyden,
Daerom gheeft ons, O Heer bequaem,
Met den ghemoede en lichaem
Van sulcker lust te scheyden.
NEEmt ons tot u, en gheeft doch ghy,
Ga naar margenoot+O Heer, nae ons verlanghen, Een vyerighe
Ga naar margenoot+begeerte bly V alleen aen te hanghen,
Vereenicht moet zijn al ghehiel,
Ons Gheest, onse lichaem en ziel,
Hier toe richt doch ons ganghen.
Souden wy Heer vergeten nu,
| |
[Folio Gg3r]
| |
Och neen, leert ons bedincken
'Tleven en het sterven van u, Ghy ginckt uGa naar margenoot+
selfs ons schincken, V sachte zeden leert ons vranckGa naar margenoot+
Navolghen al ons leven lanck,Ga naar margenoot+
Dit vyer doet doch ontfincken.
KENnen leert ons, O Heere stil,
'Tgene dat wy hier maken, Op dat wy onsenGa naar margenoot+
eygen wil Buyten gaen en versaken,
Blijven u by, in vreuchd' en pijn,
Int lyden ende droevich zijn,Ga naar margenoot+
'Tleven oft doodt te smaken.
MERcken leert ons, en recht verstaen,
Bekennen sonder schromen Dat al 'tgen' datGa naar margenoot+
wy hier ontfaen, Van u, O Heer, moet comen:Ga naar margenoot+
'Tcomt altemael van uwer handtGa naar margenoot+
'Tbetrouwen in ons herte plant
Heel vast tot onser vromen.
TEN Sal uyt onsen mondt niet gaen
Dan loven en danck singhen,Ga naar margenoot+
Als ghy dit Heer na u vermaen, In ons sooGa naar margenoot+
gaet volbringen, Om dit te doen maeckt ons bereyt
Tot lof van uwe Majesteyt,Ga naar margenoot+
Soo sal ons hert opspringhen.
|
|