Het groote liede-boeck
(1625)–Leenaert Clock–
AuteursrechtvrijOp de wyse van den 50. Psalm. Godt die der Goden, etc.
DE Heere Christus heeft ons wel geleert
'Tgene daer met zijn Vader wort geeert
'Twas om te onderhouden sijn ghebodt,
Dat men nu soud' den Heere sijnen Godt,
| |
[Folio G7v]
| |
Ga naar margenoot+Liefhebben uyt alle synen vermoeghen,
Ga naar margenoot+Hier toe moet nu elck een sijn leven voeghen.
Rechten 'tghemoet, hert ende sin also,
Nu met begeeren, liefde stuert hier toe,
De Geest ons noodicht, so men dat bevint
Niemant wordt salich, die niet en bemint,
Noch niemant en sal naemaels gaen verloren
De liefde nu heeft in sijn hert vercoren.
Raden laet u, wort met verstant vervult,
Waer door dat ghy die liefde Gods nu sult,
Moghen binnen in u herte ontfaen,
Ga naar margenoot+'Tis datmen nu van 'tquaetdoen moet afstaen,
Ga naar margenoot+David seyt: ghy die den Heer doet beminnen
Haet doch het quaet, wilt ghy Gods liefde winnen.
ISt dat de ongherechticheyt seer quaet,
Ga naar margenoot+D'overhant neemt, de liefde snel vergaet,
Want Godt die haet die ongherechticheyt
Machse niet lyden, soo die Schrift uytleyt,
Waer die zond' openbaert nu hier en tusschen,
'Tis 'twater om die liefde uyt te blusschen.
Cortlijck verstaet den tweeden middel goet
Ga naar margenoot+All' ander liefde men verlaten moet,
Ga naar margenoot+Roeden uyt d'aertsche liefde met bescheyt,
Want wie lief heeft (so ons Iohannes seyt)
Die werelt nu, in hem en mach niet blyven
Des Vaders liefde, so hy claer gaet schryven.
Kenlijck maeckt ons dit die gheschiede daet
Ga naar margenoot+Van Aarons Sonen, die door eyghen raet,
Vreemt vyer brochten doe op Godes Altaer
Om te ontsteken die Offranden claer,
Maer Godt heeftse verdaen, sy zijn gestorven,
Also maeckt ons vreemde liefde bedorven.
In den Hemel tot Godt den Vader heft
Ga naar margenoot+V hert en moet, tot ghy sijn liefde treft,
Soeckt wat daer boven in den Hemel is,
| |
[Folio G8r]
| |
Niet het aerdtsche, want dat is onghewis,
Den minder om den meerder prijs wilt geven
'Tis groot verschil, eeuwich sterven oft leven.
En op dat ghy dees liefde crijcht perfeckt,
Neerstich in u herte doch overleght,
Al Gods weldaden aen ons hier gheschiet,
Hy maeckte ons, doe wy en waren niet,Ga naar margenoot+
Verloste ons, doe wy waren ghebonden,Ga naar margenoot+
Iae tot der doot, met den banden der zonden.
Alsoo is hy, die ons noch onderhout,
Cleet, spijst en drinct, regeert ons menichfout
Van gantscher herten doch dees liefde vaet,
Soo sult ghy sijn Iock nu in uwen staet,
Geerne daer deur draghen sonder verdrietenGa naar margenoot+
En sult der liefde wederom ghenieten.
En synen last sal u vallen seer licht,
Want waer die rechte liefde is ghesticht,
Daer is wel werc, maer gantsch geenen arbeyt:
Daer deur waren d'Apostelen bereyt,
Slaghen en gheesselinghen te ontfanghen,Ga naar margenoot+
Noch zijnse vrolijck van den Raet ghegangen.
Lieft ghy Godt, daer in is die gantsche somGa naar margenoot+
Der Schriftueren begrepen, en daerom
Weet ghy niet veel, daer in weest niet vertsaecht
So ghy Gods liefde in u herte draecht,
Daer door wort inwendich in u gheschreven
Hoe ghy sult wel ende Godtsalich leven.
Blijft dese liefde soo int herte reyn,
Soo maecktse u alle dinghen ghemeyn,
Oock der vreuchde boven in 'sHemels throon
Daer ghy die verhoopt u tot eenen loon,
O liefde, ghy die niemant doet beroven,
Maer geeft u selven elcken oock daer boven.
En om t'ontfanghen dese liefde soet,
Soo laet ons t'samen bidden wijs en vroet,
O lieve Heer, dese in ons hert plant,
| |
[Folio G8v]
| |
Door Christum Iesum uwe rechte hant,
'Tverstant geeft ons om dees dingen te vaten
Wat ons belet van herten te verlaten.
Recht wel ghesint om dat te nemen aen,
'Tgen' ghy van ons Heer wilt hebben gedaen
Om u te beminnen van herten gront,
Wy zijn noch swack, maect ons daer in gesont
Mochten wy't vinden hier, door u vermoghen
Wy souden ons voor u danckelijck voghen.
Toont u goetheyt ghelijck van ouder tijt,
Want ghy der ellendigher hulper zijt,
Doodt doch in ons de liefde wreet en fel
Ga naar margenoot+Van deser werelt, sy leyt in die Hel,
V liefde maeckt Heere in ons nu dadich
Dat bidden wy u onse Godt ghenadich.
Scheydt ons daer van, helpt ons uyt deser noot,
Heere door u barmherticheyt seer groot
Tis ons begeeren verhoort ons gheclach,
Och mochten wy beleven dennen dach,
Hoe souden wy in ons herte opspringhen,
V loven en u danckliedekens singhen.
|
|