Zaterdag
O God how frail thy creature man is made
How by himself insensibly betrayed.
Nimmer ben ik duidelijker overtuigd geweest van de waarheid van deze stelling dan vandaag. Terugblikken verschaft mij meer genoegen dan mijn gewoonte om alles op dezelfde dag op te schrijven omdat de nieuw verkregen indrukken dan nog diep gegrift zijn in de verbeelding en omdat men dan schrijft zoals men denkt. Nimmer heb ik duidelijker geweten dat Florian naar waarheid gezegd heeft: ‘Nos passions sont nos lunettes.’
Gisteren, ik geef het bij wijze van spreken gaarne toe, was ik er zo vast van overtuigd dat al deze tijdingen juist waren. Ik had er zoveel over horen spreken door zoveel mensen, dat ik alles wat ik noteerde als een overtollige moeite beschouwde omdat wij toch vandaag alles in de Moniteur zouden hebben. Eindelijk heeft men deze geduchte Moniteur gelezen. Niets, zie daar het feit dat wij moeten toevoegen aan onze nieuwtjes. Wat een verschil om de mensen vandaag of gisteren te zien. Gisteren inspireerde alles tot vertrouwen, hoop. Vandaag was alles vervuld van neerslachtigheid, van ontmoediging. Het is bewaarheid dat er niets is in de Moniteur van morgen en dat de laatste berichten van Parijs verzekeren dat alles er rustig is. Men vleit zich nog met een opstand in Mainz, doch ik vlei mij wegens niets meer. Ik geloof graag dat de vijand in Oldenzaal is, doch wat doet het ons dat de Kozakken enkele mijlen gevorderd zouden zijn, als wij onze meest dierbare verwachtingen verliezen. Gisterenavond kwamen de prachtigste plannen binnen, de
Auteursrechtelijk beschermd