De zware kroon

[p. 41]

Geef arbeid mij

Geef arbeid mij en krachten tevens
En 'k sta voor mijne ziele borg.
Wat vult er de ijdelten des levens
Tenzij de strenge, zware zorg?
O goed te zijn in al dat slecht is,
O trouw te zijn in al dat valsch!
De moed te staan waar 't arme recht is
Dat is mij rijkdom boven all's.

De wil, de trots te durven denken,
Tot daad te smeden een gedicht;
In schoonheid heel zijn ziel te schenken
Aan 't arme volk dat smacht naar licht;
Niet meegedreven voort te vlotten,
Maar zelf te stuwen in den stroom;
Te streven waar de laffen spotten;
O Vrijheid, Vrijheid die ik droom!

[p. 42]

 

Van mij, wie leeft van zijne schande,

 

Wien niet de nood zijns broeders treft!

 

Van mij, wie niet in vrijen lande,

 

Zichzelf tot vrijen man verheft!

 

O Vlaanderen, breke uw zon de wolk uit.

 

Weze elk een kracht, een macht, een mensch

 

Goedheil! De wereld sluit geen volk uit;

 

Het rijk der braven heeft geen grens.