De zware kroon

[p. 39]

Najaar

't Gouden
Glanswaaien om de weide, korenweelde en wouden
De warme vlucht
Des rooden zomers
Witzilvert en iets vredigers, iets vromers,
Trilt door de lucht.

Nadert
De winter met teermooie krankheid in 't gebladert,
Eer droefst en derfst
De heemlen grauwen,
Om éen dag schoonheid wil ik van u houen,
Zonrijpe herfst.

Regen
En neevlen, doode lanen wandelen we tegen;
Stil water wacht
Of luider waatren
Niet langs en uit de boomen nederklaatren
Met schuine kracht.

[p. 40]

 

Dán nog

 

In windstorm eenzaam stilstaan en meerillen kan nog

 

Wil nog mijn hart.

 

Het zachtst genieten

 

De rust in 't einde ontzenuwt tot verdrieten,

 

En vreugd zoekt smart.

 

 

 

Vragen

 

De menschen ook in voorspoed wisseling van dagen,

 

Hoe dan in pijn

 

En donker treuren

 

Niet opgeloerd door grauwe wolkenscheuren

 

Naar zonneschijn?