Meidoorn

[p. 74]

Al leef ik land- en rustberoofd

Al leef ik land-en rustberoofd,
in trouwe,
ik weet een plaatsje voor uw hoofd
waar ik u zoet aanschouwe.

Daar komt geen ander ooit te gast,
Mijn hartken heeft zijn vollen last,
in trouwe,
zijn vollen last.