Meidoorn

[p. 72]

De zon stond op de zee

De zon stond op de zee

in purpren pracht.

Het water van de zee

riep naar den nacht.

Toen staarde ik in uw oogen om
en zag den dag die eeuwig klom.

De zon zonk in de zee

en door ons bloed.

Een wolkje boven zee

bleef lang in gloed.

Wij traden heilig, hand aan hand,
en met de heemlen blauwde 't land.