Meidoorn

[p. 5]

Het is zoo schoon zich éen te weten

Het is zoo schoon zich éen te weten,
in 't wonder van een hemelsch vuur,
al 't andre, al 't andre te vergeten
en God te zijn een aardschen duur.

Te schenken mild en mild te ontvangen:
te omarmen wat men hoog aanbidt,
en eeuwig eeuwig te verlangen
naar wat men eeuwiglijk bezit.

De zomers gaan, de winters komen;
de jaren jagen, ijlen heen;
doch waar de zuivre sterren stroomen
is ook het licht der zielen éen.