Gedichten

[p. 211]

Het lied van Bacchus.

Men hoort in onze kerke

Den paster met zijn preek:

Dat elk zijn ziel versterke

Door vasten, week op week.

Maar hier, waar 't lied van Bacchus klinkt,

Is 't beter dan in 't sermoen.

De hemel drinkt, en de aarde drinkt,

Hoe zouden wij 't niet doen?

De paster, in zijn kuipe,

Praat voor een oude non;

Maar Bacchus spreekt de zuipe,

En elk zit rond zijn ton.

De kreuple zelf springt op en hinkt

Om zich daarheen te spoên.

De hemel drinkt, en de aarde drinkt,

Hoe zouden wij 't niet doen?

[p. 212]

 

De mannen en vrouwen

 

Scheidt men hier niet vaneen.

 

Want ieder, die wil trouwen,

 

Mag vrijen naar ik meen.

 

En 't meisje, dat een oogje pinkt,

 

Krijgt van haar lief een zoen.

 

De hemel drinkt, en de aarde drinkt,

 

Hoe zouden wij 't niet doen?

 

 

 

Hier hebt gij geen miserie

 

Om alles te verstaan.

 

Het slot van elk mysterie

 

Draait open als een kraan.

 

Als 't bier maar in den beker blinkt,

 

Heeft alle latijn fatsoen.

 

De hemel drinkt, en de aarde drinkt,

 

Hoe zouden wij 't niet doen?

 

 

 

De pasters zeggen: amen!

 

Maar Bacchus zegt: 't Is uit!

 

En: vult het! roepen samen

 

De scharen, lang en luid.

 

De glazen op! God Bacchus schinkt!

 

Zijn hoofd is al één groen!

 

De hemel drinkt, en de aarde drinkt,

 

Hoe zouden wij 't niet doen?