Gedichten

[p. 202]

Troostliedeken.

Mijn zoet-zoet-zoete lieveken,

Wat komt u nogmaals aan?

Ik lees weer in uw brieveken

In ieder woord een traan.

Schreien, schreien kunt ge niet,

Of uw ventjen heeft verdriet.

Ei, laat de menschen pratelen,

Gij kent me beter, gij.

't Zijn molentjes die ratelen

Met wind van jaloezij.

Schreien, schreien kunt ge niet,

Of uw ventjen heeft verdriet.

En steekt het met een vinnigheid

Waarbij uw hertje beeft;

Geen angel raakt er de innigheid

Waar zoete liefde leeft.

Schreien, schreien kunt ge niet,

Of uw ventjen heeft verdriet.