Gedichten

[p. 87]

Avondzang.

Laag drijft den avond in het wolkenlogge.
Uit grond en gracht, uit gras en jonge rogge
waait frissche kalmte, walmt gedegen geur.
En boomgaardboomen, boomen uit de bosschen,
kasteel en hoeve, en zware zwoegende ossen
verdonkeren van kleur.
't Verdonkert al: bloeiwit en blaarfluweelen,
het geluwgroen, het purperbruin,
op rozige struweelen
't gesmeden brons dier beukenkruin,
en verre, verre, in de allerhoogste toppen,
zwarte eksternesten die de mikken stoppen.
Heusch, uit de slotwei, groet
een vlasblond meisje. Voet voor voet
treedt ze achterwaarts, aan slappe zeelen leidend
in de eene hand, drie koeien wit van kop
en zwart van lijve, weidend
de grazing op.
Daar plompt iets. Kijk! Een ratjen op de gracht.
Het zwemt, bruinharig, langgelijfd, veel rimpels
opstuwend, naar het boordje... Wacht!...
Het klautert, vlug, door lisch en halmenwimpels
den graskant op, krimpt neer, en zit
met glinstergit

[p. 88]

 

in de oogjes, in zijn eentje... 't Luistert...

 

Als meegeduisterd

 

met bosch en beemd,

 

vergalmen stiller,

 

weemoedig vreemd,

 

gekweel, gefluit, gelispel en getriller.

 

De vinkenslag verflauwt.

 

De mees verzacht haar schertsen

 

tot bleeke tertsen

 

en piept benauwd.

 

De goudspecht op een eiktak tokkelt.

 

De meerle in de oude treuresch, brokkelt

 

haar zoet gefluit

 

onachtzaam uit.

 

En telkens weder:

 

huhu, huhu,

 

verneem ik u,

 

klaar bekje dat ik niet kan vinden

 

in 't loof der linden.

 

Maar stil... Het blondje zingt.. hoe teer die toon,

 

trilzacht op strakke kinderkeel volhouden,

 

afrollend dan zich rondend, zwaar en schoon,

 

zonlicht dat duistert om weer op te gouden.

 

Hoor: breede golfslag brekend in gestraal,

 

vlokschuim wegglinstrend tot een enkle peerle

 

als sloot een trilnoot van den nachtegaal

 

den afgebroken deun der moede meerle.

 

Voort kronkelt door een stille streek

 

een klankenbeek

[p. 89]

 

met rimpeltraag vertrillen,

 

die door 't geboomt'

 

verloren stroomt

 

en stervend nog doet rillen.

 

Was 't blijdschap? Neen. Of smart? Ook niet.

 

Volheerlijk roert en blijft het lied

 

op boomen, water, kruiden,

 

nog lang, nagalmend, luiden.