Gedichten

[p. 7]

De linde.

De linde lost
Haar knoppen uit hun kneep,
Omdekt en dost
Haar kruin met blad en kegel,
En, zon-omlaaid,
Daar schuift haar schaduwsleep
Breed uitgezwaaid
Alover haag en wegel.

Hoe zwierig-zwaar
Die dichte looverhut,
Met, hier en daar,
Een lichte gabbe er tusschen,
Waar, 't in de gauwt',
Als er de wind aan schudt,
Lijk grijzegrauwt
Van meezen en van musschen.

Nu staat ze stil,
Een heerlijk vrouwenbeeld
Vol gracie, gril,
Vol zuiver weelde en waarde;
Met blad en bast
Door gouden zon omspeeld,
En moedervast
Met breeden voet in de aarde!