Echo's

[p. 86]

Lentelach.

De winter weent, de lente lacht,

De kluizekens gaan open;

En 't blad dat zich te bergen placht

Komt kraaknet uitgekropen.

't Is al zoo klein en al zoo nipt,

Zoo netjes en zoo nuchter;

En 't meesje dat er tusschen wipt

Het fladdert nog zoo schuchter.

Een vlinderlucht waait vleiend zacht

Om al die teere levens;

De winter weent, de lente lacht,

Ik ween en lache tevens.