Gedichten

[p. 224]

Lied.

Ghy die t' Yper zijt ghezeten

met den snoffel in den nues,
rieckers, met der herten gues,
gaet en wilt oock niet vergeten
van te synghen 't zalm-ghemeeuw,
of Dathenes kalver-schreeuw.

Erghens in uw trevel-nesten,

daer men van den Bijbel spreeckt,
en wel op zijn geussche preeckt;
of wel achter d' oude vesten,
daer ghy vry zijt onghezien
niet van God, maer van de liên.

Syngt daer Zalmen al te gare,

met een spijttigh droef ghedacht
gues, om dat men met u lacht,
songhen wy in 't openbare?
(daer wel op magh zijn ghelet)
't uwe werd in 't voskens zet.

[p. 225]

 

En ghy, vrome Chatolijcken,

 

die by 't Roomsch volstandigh blijft,

 

(daer de ziele med' beklijft),

 

gaet ulieder vreugdt verrijcken,

 

nu Gods graci ons gheluckt

 

en des vyandts landt verdruckt.

einde.