Gedichten

[p. 175]

Spel-ghevecht tusschen Momus ende Zoïlus.
Ter eere van den heer Joos Griettens, L. inde rechten, advocaet tot Ypre, enz.

M.

Ick sal als Cerberus noch uyt drie kelen rasen.

Z.

Waer loopt ghy, Momus? 't vyer van de Cycloppen blasen?

M.

Ick gae versmooren my in 't Styx en Phlegeton,
eer dat my Charons boot scheept over d' Acheron.

Z.

Hoe zijt gy dus ontstelt? Wat isser weer voor handen?

M.

Ach spijt, hoe scheurt gy my met uw' verwoede tanden!

Z.

Wel waerom staet u hooft soo bystier en' verdraeyt?

M.

'k En werde nimmer meer my selfs, noch noyt ghepaeyt.

Z.

Waeromme? Geeft mijn vraeg bescheet met korte woorden.

M.

Het segghen sou' noch meer mijn hert' in sticken moorden.

Z.

Hoe 't seggen? wijset dan: is 't segghen u ghepijn?

M.

Siet eens op desen Bouck om oock helsch-dul te zijn.

Z.

Den Lusthof? Ja. Van wie? van vrauwen? niet van mannen?

M.

Leest voorder, om met my in archeyd aen te spannen.

Z.

Hoe tegen 't Laster-werck, 't welck onlanghs is gemaect,
soowel naer onzen sin, dat vrauwen deughdt versaect!

M.

Nu, weet ghy wat my doet soo seer in toorne blaken?

Z.

Plutonis spoockerie! ghy, drie gheslangde Draken!
Komt 't samen, en' bewoont mijn hoorne-siecken kop,
en' valt dit monster-lijf met Hydras ader-sop.

[p. 176]

 

Hoe, teghen 't laster-volck een nieuwen Bouck geschreven?

 

M.

 

Ja, noch met sulck verstand en' wetenschap ghedreven,

 

dat ons patiere-muyl vol smaden, schimp, en' nijdt

 

daer op aen eenigh deel niet spouwen kan verwijt.

 

Z.

 

Laet sien, doorsnuffelt wel. Van diepe te doorgronden.

 

wort diewils dat men souct nae wil' en' wensch gevonden.

 

M.

 

Door-pluystert, en' door-souckt soo diep als is gekolckt

 

den soutten Oceaen van aen de locht ghewolckt,

 

't boucks-handel wijs beleyd, en' redens teghen-talen

 

sal u doen op den hals vergeefschen arbeyd halen.

 

Te meer dat ghy door-souckt hier elcken sin' en' woort,

 

te meer ghy vinden sult u nijdigh hert' verstoort:

 

en 't alderminste niet dat is berispens weerdigh.

 

Z.

 

Is dan het vrauwe-volck soo deughdigh en' rechtveerdigh?

 

en' sulck een eere weerdt, om soo beschermt te gaen,

 

dat al den laster moet verstomt hier teghen staen?

 

M.

 

Ja stom en heel beschaemt. Wie sal hem durven pooghen

 

daer iet te werpen op, weet hy niet te betooghen?

 

Want hy die 't vrauwe-volck soo loflick heeft vereert,

 

verstomt elck dat sijn werek ghestelt is soo gheleert.

 

En' om noch teghen sulcx sijn schrijven vast te vromen,

 

siet wie hy tot sijn Boecks beschermingh' heeft ghenomen.

 

Een' die soo veel vermagh door deughdigheydt alleen,

 

dat sy te swijghen boeyt elck laster-kake-been.

 

Z.

 

Wien is 't? die ghy soo acht als oft waer een goddinne.

 

M.

 

'T is La Viefville, roem voor Watoe nu gravinne.

 

Z.

 

Hoe sy! die clare son, die soo uytmuntigh leeft,

 

dat s' aller vrauwen deughdt in haer besloten heeft?

 

die van den hemel is bysonder uytghelesen?

 

M.

 

Ja, sy beschermt dit werck, en 't heeft van haer sijn wesen.

 

Z.

 

Hoe, die? Ick ben my selfs dies 't argher, dul en wreet,

 

om dat ick niet in 't minst op haer te seggen weet.

[p. 177]

 

Wie van ons beyde sal haer wijsheyd eens versmaden?

 

M.

 

Sy is te wonder groot in alles wel beraden.

 

Z.

 

Wie weet te segghen yet op haer wel-sprekentheyd?

 

M.

 

Sy is te wel gestiert van haer voorsichtigheyd.

 

Z.

 

Wie weet te schimpen yet op haer verstandigh schrijven?

 

M.

 

Elck moet hier op verstomt met starend' ooghen blijven;

 

Z.

 

Wie weet te spreken yet op haer godvruchte-deught?

 

M.

 

Al d'Enghelschooren zijn te seer hier in verheught.

 

Z.

 

Wie kan yet werpen op haers levens reyne zeden?

 

M.

 

Sy is te seer begaeft met wel-stand, eer' en' reden.

 

Z.

 

Wie kan mis-prijsen yet haer hoogh-beleefden aerdt?

 

M.

 

De wereldt is te vol van haren lof vermaerdt.

 

Z.

 

Soo veel te schoonder heeft dan desen Boucks-beschrijver,

 

om wel te bringhen voort sijn recht-gheleerden ijver,

 

als hy voor ooghen heeft sulck voor-beelt soo gheacht,

 

die self is d' eer alleen van 't vrauwelick gheslacht.

 

M.

 

Soo veel te beter oock magh hy sijn hof bewaren,

 

sterck, teghen 't laster-volk, en' als ons vlaghe baren,

 

als wy d'hoogh' edel' deught van dees gravinn' aensien,

 

geen laster kan aen haer, noch aen sijn werek geschièn.

 

Z.

 

'k Ga onder als den sneeuw van d' Alpes my nu delven.

 

M.

 

En' ick de werelt uyt, of voorder uyt my-selven.

 

Z.

 

Wat maken wy dan hier staen rasen dul-ghekopt?

 

is onsen laster-beck voor eeuwigh op-ghestopt⁽¹⁾?

(1) Dit stuk is getrokken uit: Lusthof van̄ doorluchtighe en̄ deughtsame vrauwen teghen de laster-boucken onlancx thaeren laste uytghegaen. Daer by gevought is den plicht vā dē man in siin overheydt ende van de vrauwe in haer behulpsaemheyt. Geschreven door Joos Griellens, L. in de Rechten, advocaet tot Ypre. De vrouwe is de glorie vā dē man. I. Cor II. Dat niemant en verghete de zuchtinghe van siin moeder. Eccles. Cap. 7. Tot Ypre, by Jan Bellet ghesworen Boeck-drukker ēde Boeckverkooper met Privilegie. Met eene gegraveerde titelplaet, waerop : Dutielt sculp. Ipris. De opdracht van dit werkjen is gedagteekend : XXIIII Dec. 1653.