Ter eeren de Const-reden-rijcke Gilde der Roosieren, onderhouden binnen Ypre, op haren feestelicken dagh, den...Ougst 1625, ghejondt duer de Redenrijcke gilde van Maria van Alsemberghe, gheseydt Lichtgheladen, onderhouden binnen de selve stede.
Des hemels gulden crist, die 's wynters eyghen woningh
voor 't heete blacker-vier des grooten sterren-koningh,
- als trotsende - bevrijdt, dat zijn heet vlammigh goudt
niet eens duer-rijden magh het noordsche-blaeuwe koudt,
tot vijfmael heeft gheleerdt de sonne kromme schreden
om hersselyngh het huus zijns vryesters in te treden,
die zoo veel reysen heeft voor minne-gift ontfaen,
haer ydel schueren vol van Ceres noodigh graen.
Pomon' oock heeft vijfmael van haer boom-rijcke dreven
een laeste nieu gherecht den lecker dis ghegheven,
en Bachus roodt ghelijfdt oock vijfmael nieuw bekroondt,
de comst van nieuwe most duer rijpe druven toont;
zoo dicwils hebben wy, ô Roose schoon, bewesen
der jonsten plicht om u een eerlijck dicht te lesen,
[pagina 109]
[p. 109]
zoo dicwils oock ghesien bekroonen Phoebus kruyn
met 't krulligh roos gheblaedt van zijn Westvlaemschen thuun
tot wiens koluer hy drijft al zijn hert grondich zorghen,
dat hy ghestadigh last zijn versch voorgaenden morghen
te stellen op zijn hoofdt een zulcken roosen-krans,
eer hy de weereldt stelt te pronck zijn gouden glans;
zoo dicwils oock in ons de vrede nam verblijden,
al moet ons Nederlandt des oorlooghs wreedtheydt lijden,
't welc dicwils ded' ons pen haer nederduutschen stroom
met tranen drijven 't lof van u, schoon Roosenboom.
Want u, ô weerde Roos, als mijn dicht u vereerde,
eer dat de vrede-godt zijn dobbel ansicht keerde
in 't vijf-mael vijfste jaer van deser eeuwen tijdt,
voor hield' ick u 't ghedreygh van Mars vervlouckten nijdt,
't ghedreygh met 't blixems vier van zijn wrêe donderhollen,
't ghedreygh met groot verderf van hun ghespoghen bollen,
't ghedreygh met roof en brandt op 't vruchtbaer landt en zee,
't ghedreygh met 't slyndigh sweerdt noch bloedigh uut de schêe.
Maer ick zie, weerdenboom, u weynigh daer op passen,
u Roosen, t' zijnder spijdt, van langhs zoo schoonder wassen,
hun rondt an desen disch, waer over aldermeest
des booms ghesonden dronck verblijdt der Roosen gheest.
Ick hoor der Roosen galm vervollen dese sale,
den stommen wederclanck oock gheven teghentale,
niet van een schrick-gherol van Mars ghewoel vervaert,
maer van gheschicte vrueght, die Phebus liefde baert.
Hoe? meendt ghy, wreeden Godt! dat u tierannigh trueren
zal tot een groot verderf den Roosen-boom ghebueren?
als onser Musen Godt haer rondt om heeft ghesteldt
in 't edel clouck kasteel, vry trotsend' u gheweldt?
Neen, desen boom bly synght niet van u bloedt vergieten,
maer doet een liever roodt uut haer Vlaemsch aders vlieten,
[pagina 110]
[p. 110]
een roodt, 't welck in 't cristael van 't rijck Venegien leeft,
wyens kracht zy konstrijck schoon van daeg ghesonghen heeft.
Gheluckigh zijt ghy boom, ô ghilde der Roosieren!
- wiens weerde niet en is te vollen hier te vieren -
gheluckigh dat in u is zulck een roos beclijf,
dat luyheydts quaedt ontvliedt met heerlijck tijdt-verdrijf;
gheluckigh is u vrueghdt, tot wien ick dusent jaren
noch wensche zoo verhueght u hof te zien vergaren;
ô krans van ons Vlaemsch hoofdt vol Roose rueke zoet;
hier med' ontfanght mijn dicht voor een vijfjaerschen groet.
Auteursrechtvrij