Het Ryper Liedtboecxken, inhoudende veel schriftuyrlijcke liedekens by verscheyden autheuren gemaeckt

[p. 395]

Het hondert vier-en-vijftichste Lied,
Zijnde een Mey ghesangh,

Op de Stemme: Komt voort ghy velde Naijaden Ofte: Den Mey, den Mey, den Mey.

SIch, vrucht, noch 't voed'ghe // kooren
Op ^*Ceres land // en vough'
Als d'overvloed'ghe // hooren
Haer ^†Mars uyt handen // slough.
^‡Saturnum daer beneffen // vecht
Om treffen // recht
Den effen // slecht-
en, Bouwer aen // den plough.

^aNepthuyn' onstuymich groeyen,

Niet om verslimmen leeck,
Doen ^bThethi schuymich // vloeyen
Voor syn vergrimmen // weeck
^cTrithonis blaes-tuygh, Flora ^ddroeg
^ePandora loegh,
^fAurora vroegh,
Noyd uyt de kimmen keeck.

Maer nu na guere // vlagen

Komt weder blyden // tijdt,
Van winter suere // dagen
Wy worden 't lyden // quijt.
Als ons den Mey (gesproten // soet,

* Goddinne des gewas by den Heydenen.

† Godt des Krijghs.

‡ Saturnus zijnde Vader ende oorsaecke des tijdts der ouder ende der nieuwer eeuwen, welcker Involghentheyt sy plachten de koude onstuymighe onweders met gaders de oorsake van onvruchtbaerheyt des Lants ende des Winters onbequaemheyt om te bouwen toe te schrijven, hy soude oock den eersten geweest zijn die de landen heeft leeren bearbeyden met den Ploegh.

a God der zee.

b Zijnde huysvrouwe van Nepthuyno, daer mede sy de groten hoop der Wateren gemeynd hebben.

c Desen Trithon placht op een Kynck-hooren blasende, uyt den name van Nepthuynus de wateren by een te blasen.

d Goddinne der Bloemen.

e Dese Pandora was eens so de Poëten verdicht hebben, een kofferken te bewaren gegeven, waer in alle de deughden des werelts besloten waren, met belastinge dat sy dat selfde niet op soude doen Sy begerich zijnde om te weten wat daer in was, deed dat selfde open, ende doen vlogen alle de deughden na den Hemel daer sy van daen gekomen waren, alleen de hope ons by blyvende.

f Den morgen stont.

[p. 396]

 

Syn loten // goet

 

Ontsloten // doet

 

Aen alle zijden // wijdt.

 

Siet ^*Vesta sonder // blommen

 

Droegh langh vervrooren // huyt:

 

Maer nu van onder // kommen

 

Daer Kranskens vooren // uyt

 

^†Phoebus door vuyrich stralen // klaer,

 

Komt dalen // maer

 

Om halen // haer

 

Sijn herts verkooren Bruydt.

 

Maer ^‡Daphne sacht // ver // bolgen

 

Niet synen woorde // acht,

 

En vlucht, in't achter // volghen,

 

Doet zidd'ren voor, de // macht:

 

In snellen loop gheresen // hy

 

Door 't wesen // by

 

Van vresen // sy

 

Veranderd' door, de // kracht.

 

Gh'lyck Daphne luchtich // henen

 

Op snelle voeten // vlucht,

 

Dat sy met suchtich // weenen

 

Voor syn ontmoeten // ducht,

 

Als 'tlijf met Schors' en bladen // vast

 

Beladen // wast,

 

Den quaden // last,

 

Keerd' in soo soeten // lucht.

 

^†Hymëes lange // duuren

 

Met Daphne spoedigh // scheyd,

 

Niet meer in banghe // truuren,

 

De Ieught, wee-moedich // leyd

 

't Grillig koud ziel-bewegen // groot

 

Vol teghen // stoot,

 

Versleghen // vlood

 

Voor Phoeby gloedig // heydt.

* De Aerde

† De Son

‡ Daphne, den tijdt veranderdt haer van Winter stuericheyt in Somer soeticheyt

† Hymees is den Winter.

[p. 397]

 

Die vroegh, in rooden // morghen,

 

Nu op syn wagen // sweeft,

 

Verblydt in nood // en // sorgen,

 

Die bitter klaghen // heeft,

 

G'lijc hy met dit voorstellen // dwang,

 

Tydts snellen // gang,

 

Ons quellen // langh

 

Hy oock verdragen // geeft.

 

Van 'sHemels duuren // zegen,

 

^†Iuno verwonnen // stort,

 

Niet meer den stuuren // regen

 

De glans der Sonnen // kort:

 

Haer norsheyt dat al vlyer // zy

 

Komt blyer //^‡ by

 

Als vryer // y

 

Wt Liefd begonnen,, wort.

'Tis niet soo't hoord.

† Iuno zijnde de vrouwe van Iupiter is ooc de Locht, sy soude oock den houwelijcken staet bejonstighen

‡ Het bykomen van Iuno is in echt vergaderen.