Het Ryper Liedtboecxken, inhoudende veel schriftuyrlijcke liedekens by verscheyden autheuren gemaeckt
(1636)–Jacob Claesz–
Auteursrechtvrij
[pagina 289]
| |
Op de vvijse: Rosekens in de Mey.IEphthah een strijdbaer Helt vermaert,Ga naar margenoot+
Van een Hoere ghebaert,
Was Gileads sone, maer kreeg daer nae
Meer Echtelijcke vruchten,
Als die groot waren, sy IephthaGa naar margenoot+
Deden vluchten.Ga naar margenoot+
In't lantschap Tob daer woonde hy,Ga naar margenoot+
End' hem vielen by
Veel loose Lieden, haer Capiteyn
Werdt hy: nae dese tyden
Quamen de Ammoniten in't pleyn
Om te stryden.
Om te stryden tegen Israel,
Dus van Gilead snel
Trocken die ouderen om den Man,Ga naar margenoot+
Dat hy haer Hooft soud' wesen,
En deden hem goede beloften, van
Allen desen.
Indien hy de kinderen van Ammon
Met Gods hulpe verwon,
Soo souden die van Gilead staen
Onder Iephthahs ghebieden,
Op sulcke beloften is hy gegaen
Met hen-lieden.
Den Koninck van Ammon hy vraghen liet
Den waeromme, siet,Ga naar margenoot+
Dat hy hem quam bestryden vry:
| |
[pagina 290]
| |
Den Coninck gaf antwoorde:
Om dat Israel nam, dat my
Toe behoorde.
Als sy quamen uyt Egypten-lant
Met gheweldigher hand,
Ga naar margenoot+Van Arnon aen, tot Iabok toe,
En tot aen die Iordane:
Geeft ghy't me weder, 't staet al int goe
Te vergane.
Iephthah ontbood goe ontschuld klaer,
Voor Israel, maer
Den Conick syn reden niet aen en nam
Ghelijck den opstinaten,
Maer 'sHeeren Geest op Iephthah quam,
'tSijner baten.
Iephthah ten stryde van Mizpe track,
Ga naar margenoot+Beloofde en sprack:
O Heere, geeft ghyse in myner hant,
En ick met vreden keere,
Eenen offer sal ick u met brant
Doen, o Heere.
So wat uyt myn Huys-deure soet
My komt te ghemoet,
Dat sal ick u offeren dan,
Dus met d'Israeliten
Door Gods ghenade hy verwan
d'Ammoniten.
Hy deed, alsoo men lesen mach,
Eenen seer grooten slagh,
Dat d'Ammoniten seer confuys
Verloren twintigh Steden,
Alsoo dat Iephthah weder t'huys
| |
[pagina 291]
| |
Quam met vreden.
Maer als hy voor syn huys quam siet,
Och wat meerder verdriet!
Syn lieve dochter hem te gemoet
Quam, met Reyen en Tamboeren,
Van droefheit mocht hem al syn bloet
Wel beroeren.
Hy en hadde kinderen groot noch kleen,
Dan dees dochter alleen,
Hy scheurde syn kleeders, en heeft gheseydt:
Aey, mijn dochter ghetrouwe,
Hoe buyght gy my neder in droefheyt
En in rouwe?
Want ick heb totten Heere saen
Mynen mont open ghedaen,
Sulcx ick niet weder-roepen en mach
Als syn dochter dat hoorde,
Sy gaf verduldigh met verdrach
Sulck antwoorde:
Myn Vader hebt ghy gheopent u mont
Tot den Heer in't verbont,
Soo stel ick my selven in u hant,
Doet soo ghy hebt ghesproocken,
Nae dat u Godt aen uwen vyant
Heeft ghewroocken.
Maer wilt my toelaten alleen
Dat ick gae, en beween,
Met myn Ghespeelinnen alom,
Op die Berghen verheven,
Twee maenden lang, mynen maegdom
En jonck leven.
| |
[pagina 292]
| |
Sy ginck, na Vaderlijck consent
Met haer Maeghdekens jent,
Beweenen haer maeghdelijckheyt
Die Berghen op en neder:
En op den tydt van haer geseyt
Quam sy weder.
Den Vader voldede doen syn beloft
Met syn Dochter, maer oft
In syn herte was droefheyt kleen,
Oordeel elck met verstande,
Gegeven heeft hy haer tot een
Offerhande.
Sy en hadde noyt aen eenich man schult,
En elck Iaer vervult,
Vier dagen lanck versaemden haer
Die Israelsche Maeghden,
Gewoonelijck dees Maegt eerbaer
Sy beklaeghden.
Ga naar margenoot+Dit doen van Iephthah tot leeringe dient
Voor elck Christelijck vrient,
Ga naar margenoot+Dus weest getrou ende constant,
Ga naar margenoot+Offert dat Lichaem doodigh,
En houdt Godt u belofte, want
Ga naar margenoot+Een is noodich.
|
|