Het Ryper Liedtboecxken, inhoudende veel schriftuyrlijcke liedekens by verscheyden autheuren gemaeckt
(1636)–Jacob Claesz–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Mijn alderliefste verheven.
Ga naar margenoot+SEer kort is 'smenschen leven,
Ghelijck een bloem op't veldt,
D'welck door Gods geest verheven
Haest neder wordt gheveldt,
Ga naar margenoot+Wijsheydt, schoonheydt, of gheldt
| |
[pagina 201]
| |
En macher dan niet baten,
Maer moet het al verlaten,Ga naar margenoot+
Tot asschen hy versmelt.Ga naar margenoot+
O kortwylighe bloeme,
Verwelckelijcke Roos,
Hoe snel vergaet u roemen,Ga naar margenoot+
Hoe ras u wanghen bloos
Arm aerden vaetken broos
Van aerdt zijt ghy ghenomen,Ga naar margenoot+
En sult tot aerdt weer komen,
Verlaet u leven boos.
Wilt niet met sorghe trachtenGa naar margenoot+
Naer aerdtsche schatten meest,
Hy is wel rijck te achten
Die Godt den Heere vreest,
Begaeft met Godes gheest,
Heeft lust in Godts gheboden,Ga naar margenoot+
En die daer is ontvloden
Het schijnend' schoone beest.
Die rijcke willen wesenGa naar margenoot+
De duyvel dick bekoort,
Die heylsaem Godes vreesen,
En Godes saligh woordt
Waer door in ons versmoort,Ga naar margenoot+
'tRechtveerdigh wisse weten
Wordt oock daer door verbeten,
En d'arme Ziel versmoort.
Stelt in u Godt te vredenGa naar margenoot+
Die u bekleedt en voedt,
Want niemandt hier benedenGa naar margenoot+
En leeft van d'overvloedt,
Die 't hert verstricken doet,
Als distelen en dooren,
Het Godlijck zaedt versmooren,
Verhindert ware boet.
| |
[pagina 202]
| |
Ga naar margenoot+Die vleugheluchtsche scharen
Van saeyen maeyen viert,
Godt vrijdtse van't bezwaren,
Ga naar margenoot+Ende voedt het ghediert,
Ga naar margenoot+Die soo heerlijck verciert
Den Lely op den velde,
Soud hy die tot hem helde
Verlaten in't verdriet?
O kleyn gheloovigh menschen
V noot op Godt verlaet,
Ga naar margenoot+Wilt om gheen schatten wenschen,
Die dief of motten schaedt,
Of door den roest vergaet,
Maer schatten wilt verkiesen
Die ghy niet kondt verliesen
Maer namaels komt te baet.
Ga naar margenoot+Denckt hoe die vrecke rijcke
Als hem syn acker droegh
Vrucht overvloedighlijcke,
Seer godloos sprack die vroegh:
Rust Ziel ghy hebt ghenoegh
Te leven in wellusten:
Maer 's nachts dewyl hy rusten
Syn sotheydt Godt beloech.
Godt sprack des nachts, o dwase!
V Ziele uyt u vaert,
Wat helpt dan 't gierigh rasen,
En d'aerdtsche schat vergaert,
Wat helpet watst van waert,
Als men moet syn verschoven
Wt 's Hemels schoon lusthoven,
En mist Gods liefden aerdt.
|
|