Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest
(1624)–Jacob Claesz–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ghy Memelijckers met nemen. | |
[pagina 278]
| |
DIe hier wil staende blijven
En vord'ren meer en meer,
Moet hem niet laten drijven
Van Menschen heen en weer,
Maer sonder ommekeer,
Met alle sijn ghedachten
Alleene sien en achten,
T'exempel van sijn Heer.
Siet ghy de menschen dolen
Verlichtse soo ghy kont,
Oft laetse Godt bevolen,
Oordeeltse niet terstont
Want Godt kent haren gront:
Wien oordeelt ghy soo seere,
Hy staet oft valt sijn Heere
Die hem oock maeckt ghesont.
Wacht u te onderwinden
Yemants verborghentheyt,
Godt sal namaels wel vinden,
Hierom den tijdt verbeyt
Te cleyn is u wijsheyt,
Om vonnissen te gheven,
Soeckt ghy slechs te beleven
T'gheen u is op gheleyt.
Hoort ghy yemants ghebreken
Ghelooft niet sulcken praet,
Maer wilt hem selfs aenspreken
De sake onderstaet,
Misschien ist niet so quaet,
Hy sal u contenteren,
| |
[pagina 279]
| |
Oft hy sal hem bekeren
Soo hy is in mis daet.
Met vriendelicke reden
Sulcke te nemen waer,
En voor Godt in ghebeden,
Oock te ghedencken haer
Dat is Godts wille, maer,
Te schenden yemants fame,
Is Godt niet aenghename
En t'heeft een groot ghevaer.
T'sijn somtijdts sulcke dinghen
Waer van gheen Wet en is,
Daer op een Wet te bringhen,
Tis al te onghewis
De grootste duysternis,
Is meest by sulcke lieden
Die veel willen ghebieden,
En loopen selve mis.
Die de werelt versaken
Worden terstont benijdt,
S'en connent soo niet maken,
Oft sy worden altijdt
Der menschen gunste quijt,
En lichtelick belooghen,
Want van de schalcke ooghen
Was Christus noyt bevrijt.
En ofmen schoon vernomen
Eenighe feylen heeft, Wie isser soo volcomen,
Die nimmermeer en sneeft
| |
[pagina 280]
| |
Och die ootmoedich leeft,
Met een gheduerich mercken,
Al op sijn eyghen wercken
Niet licht een oordeel heeft.
Na dat de liefd' is vyerich
Oock de oordeelen gaen,
De liefd' is goedertierich,
En vremt van arghewaen
Och neemt de liefde aen,
Die sal u onderwijsen,
Het goede sal sy prijsen
En t'quade laten staen.
Het quade te verbreyden
Dat comt uyt onverstant,
Het doet de herten scheyden,
En t'breeckt der liefden bant
En het en sticht niemant,
Maer t'doet goe vrienden twisten,
Het sijn des duyvels listen
Die stoockt al sulcken brant.
Niet om t'ghebreck ghenesen
En brenght hijt aen den dach,
Maer om dat hy door desen,
De liefde breken mach:
Want hy hem menghen plach,
Onder Godts kinders teere,
Als hy die voor den Heere
Te samen comen sach.
Des werelts grove sonden
Laet hy wel ongheroert,
| |
[pagina 281]
| |
Haer schalcke boose vonden,
Werden gheacht voor boert
Maer die een leven voert,
Na Godts bevel ghegheven,
Teghen t'ghemeyne leven
Daer wort haest op gheloert.
Soud' men aen nemen t'claghen
Datmen hoort altemet,
Het soud' ons doen vertraghen,
In ons Christlick opset
Want hy wort licht besmet,
Die gheerne soeckt te spreken
Van sijns naesten ghebreken,
En blijft selfs ongheret.
Dus laet u niet beweghen
Op dat in sulcken graet,
Ons heyl niet sy gheleghen,
Aen yemants doen of laet
Aen yemants liefd' of haet,
Maer Christus onsen Heere,
Sijn leven en sijn leere
Ons tot een voorbeelt staet.
|
|