Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest
(1624)–Jacob Claesz–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Vanden 50. Psalm. Godt die der Goden Heer is.
DIe Hemelen vertellen Godes eer
En de vasticheyt oock al even seer,
Vercondicht sijn hant werric wonderlijck,
Den eenen dach seyt den andren // hoe rijck
Gaet het de nachten ons oock openbaren
Daerom wilt Godes, lof altijt verclaren.
Hy heeft de Son gemaeckt en voor gestelt
| |
[pagina 127]
| |
Om te verlichten claer het aertsche velt,
Sy gaet verciert als een Bruydegom claer,
Wt haren kamer en is vrolijck daer,
Gelijck een helt om te loopen veel wegen,
Daer toe hem God gheset heeft t'licht te gheven.
Sy gaet op aen't eynde des Hemels reyn,
En loopt weder tot haren plaetse pleyn,
En voor haer hitte niet verborghen is,
Aensiet den Maen sy hout haer tijt ghewis,
Die sterren fijn loven Gods groote name,
Daer toe de Winden zijn hem ghehoorsame.
Ick wil loven Gods wercken boven al
En sijnen macht, prijst hem met blijde geschal,
Hy heeft den Hemel fijn ront uyt gebreyt,
Die Aerd gheschapen door sijn moghentheyt,
Wie mach uyt spreken sijn naem loffelijcke,
Voor sijn macht moet aldinck nemen sijn wijcke.
Aensiet den Regenboge schoon en ront
Die hem gemaeckt heeft looft die t'allen stont,
Haer verwe is veelderleye van bly,
Door den Maen heeft dat water zijn gety
| |
[pagina 128]
| |
Door sijn woort geeft hy de sterreke winden,
Door hem ist al wat men ter aerden vinden.
Door sijn woort groot valt den Sneeu op aertrijck,
Hy laet blixemen onbegrijpelijck,
Soo dat den hemel haer open doet claer,
Hy maeckt die wolcken dick tis openbaer
Den Hagel valt door zijn bevel seer crachtich
Desen Godt looft: want hy is seer almachtich.
Den donder verschrickt die aerdt door haer cracht,
En de Berghen daveren doort gewacht,
En als daer waeyt een couden noorden wint,
Dan wordt daer ys hart glat ghelijck vertint,
En t'verdort veel t'gheen dat groen is op aerden,
Boomen, Cruyden, Hoven ende Bogaerden.
Als den Somer dan comt in de Mey tijt,
Dan singen de voghels en sijn verblijt,
De groene boomen staen dan seer ontdaen
Met Bloemen Cruyden veelderhande saen,
Veel Zaet vruchtbaer comt dan al uyt de aerden,
Daer om looft Godt desen grooten vermaerden.
Ia al wat leeft dat voet en spijst de Heer,
| |
[pagina 129]
| |
Visschen en Beesten, Voghelen en meer,
Die menschen vele op het aertsche velt,
Desen Godt danckt, looft, zijnen naem vertelt,
Van alle zijne loffelijcke daden,
Looft hem die alle dingen gaet versaden.
Tot een besluyt dees Godt die eeuwich leeft,
Voor welcken Hemel ende aerde beeft,
Alle Heydenen zijn als niet voor hem,
Ia als een drup, het beeft al voor zijn stem
Een eenich Godt lof moet zijn name wesen,
Alleen zijn werck moet hier hooch zijn gepresen.
|
|