Voor kinderen van ezeldrijvers

‘Wij vochten niet tegen Duitsland’...

Een hartbrekende stommiteit van een deel der vroegere illegalen, die het koninklijke huis inzake Von Amsberg niet onwelgevallig zochten te zijn, is de uitspraak: ‘Nu ja, we vochten niet tegen Duitsland, maar tegen de nazi's.’ Dat is een leugen. Wij hebben gevochten tegen Duitsland. De tegenstelling tussen Hitlers militairen en de exekutanten van de terreur is gekunsteld, gelogen en voor de toekomst fataal. De Eichmannen konden hun werk pas doen nadat de militairen de plannen hadden ontworpen voor de verovering van het Europa waar zou worden huisgehouden. Daarna garandeerden de generaals met hun legers dat de Eichmannen hun werk ongestoord konden verrichten.

Bij de verjaringsdebatten in het westduitse parlement heeft dr Arnold Arndt dit jaar nog namens het

[p. 21]

duitse volk de schuld van nazi-moorden op zich genomen: wij wisten wat er gaande was, ‘das Wesentliche wurde gewuszt.’ De omvang van de duitse moordpartij is voor ons even onvoorstelbaar als bijvoorbeeld de technologie van een reis naar Mars, laten wij onze voorstelling van wat de joden en de zigeuners, de russen en de polen (om van de nederlanders niet te spreken) geleden hebben, dus drastisch simplificeren. Stel dat één onschuldig kind op afschuwelijke wijze uit elkaar getrokken wordt op een middeleeuws schavot: schuldig aan deze misdaad zijn zij die het slachtoffer vingen, die het gevangen hielden, de soldaten die de afzetting van het publiek vormden, de klerken die een rechtsgrond bedachten en de administratie verzorgden, en ten slotte pas de beul en zijn helpers. Schuldig aan de duitse moorden zijn niet alleen de mannen die de ovens van Auschwitz bedienden, maar ook en evenzeer Krupp, en Globke, en Speidel.