Hoe bereidt men een ketter

44. Wakker worden.

Wakker geworden, moest ik even stil op mijn rug blijven liggen. Er was iets aan de hand dat aandacht vroeg. Ik had namelijk drie hoofden. Naast elkaar. Even aan wennen.

Zou ik overeind hebben willen komen dan zou ik dat alleen gekund hebben door mijn bovenlijf op te heffen van mijn middel uit, wat geen moeilijkheid zou opleveren omdat het voeteneind nog ingestopt was. Maar ik vond het in de toch wel bizondere omstandigheden waarin mijn hoofd, dat ben ik zelf, verkeerde, beter om maar even te blijven liggen.

Eerlijk is eerlijk, ik raakte niet in paniek, ik was zelfs niet bang. Maar ik vond het wel vreemd en daar kwam al gauw meer verwondering bij. Mijn linkeroor, ik moet nu eigenlijk zeggen mijn gewone of oorspronkelijke linkeroor, begon een soort van verstandhouding met het rechteroor van mijn linkerhoofd. Ik zeg niet dat zij spraken, ik weet heel goed dat

[p. 63]

oren niet spreken. Het was een geluidloos miespelen, als miespelen, wat dat ook moge zijn, geluidloos kan plaatsvinden. Nee, laat dat woord maar vallen, connivance is wat ik zoek, een verstandhouding, een geheime uitwisseling van gedachten.

Ik lette nu ook op het paar oren dat aan de rechterkant naar elkaar toegewend lag. Daar was niets gaande, dat dacht ik tenminste. Later bleek mij dat er, toegedekt door de stilte, wel iets aan de gang was: deze oren hadden een hekel aan elkaar en lieten dat door een speciale manier van stilzwijgen blijken. Ik ging mij afvragen of dit betekende dat de verhouding tussen die twee hoofden rechts niet al te goed was en wilde weten op welke gronden. Toen mij daar zo gauw geen zinnige gedachte over inviel, vond een speelse ondergeest in het vestzakteater van mijn middelste hoofd - ik voelde aandrang dat als het hoofdhoofd te blijven beschouwen, maar waarom eigenlijk? - een voor mijn nieuwe situatie passende hoed uit: drie naast elkaar aan elkaar verbonden stijve dophoeden die ik met één armzwaai kon op- en afzetten. De gedachte amuseerde mij niet, ik vond hem zelfs ongepast voor de omstandigheid waarin ik nu in bed lag en ik werd ontstemd wakker.